Παρασκευή 8 Ιουλίου 2016

ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΦΟΒΕΡΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ..!

ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΦΟΒΕΡΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ..!


Σεβαστε μας π.Στρατη την ευχή σας.
Ονομάζομαι Βατούλα Κοντούλη και κατάγομαι από το Πλωμάρι της Λέσβου. Είμαι 45 ετών και πάσχω από τα 16 μου από σακχαρώδη διαβήτη. Μετά από τριάντα χρόνια η ασθένεια μου δημιούργησε πολλά προβλήματα οπως τύφλωση στα μάτια, σοβαρά προβλήματα στην καρδιά, στα νεφρά, στο κυκλοφορικό σύστημα και σε άλλα όργανα του σώματος μου.
Συνεχώς μπαινοβγαίνω στο Νοσοκομείο του χωριού μας Βοστάνειο, με υγρό στον πνεύμονα, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μεγαλύτερο πρόβλημα στα νεφρά μου από την αυξημένη ουρία και κρεατίνη.
Από το Μάρτιο 2008 άρχισα να πηγαίνω στο νευρολόγο κ.Τσιμνάδη για την εξέλιξη των νεφρών. Παρα τις συγκινητικές προσπάθειες του γιατρού, οι τιμές της ουρίας και της κρεατίνης συνεχώς ανέβαιναν επικίνδυνα και εγω, καθε δυο τρεις βρισκόμουν στο Νοσοκομείο. Σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια της να με γλιτώσει από το μηχάνημα, μου έβαλε αίμα να με βοηθήσει. Συνεχώς όμως με συμβούλευε οτι η καλυτερη λύση ειναι να μπω στο μηχάνημα της αιμοκάθαρσης.
Στην τελευταία επίσκεψη ήταν αμετάπειστη:
“Αν δεν μπεις στο μηχάνημα για αιμοκάθαρση, δεν σου εγγυώμαι τίποτα, κινδυνεύει η ζωή σου”.
Την παρακάλεσα για τελευταία μας, που ήταν η γιορτή των Μυροφόρων, να τον προσκυνήσω και να τον παρακαλέσω με την καρδιά μου, να κάνει κάτι και για μένα που τόσο τον λατρεύω. Ήταν Παρασκευή, προπαραμονή της Χάρης του.
Η γιατρός μου έδωσε την τελευταία παράταση λέγοντας:
“Από Δευτέρα να είσαι εδώ, για τις τελευταίες εξετάσεις, πριν μπεις στο μηχάνημα”.
Το Σάββατο μαζί με τον σύζυγο μου πήγαμε στο Μεγαλόχαρο. Μαζί μας είχαμε και ένα αρνάκι δώρο – τάμα προς τον Αρχάγγελο.
Φτάσαμε στην Εκκλησια. Θεέ μου, τι ευωδία ήταν αυτή που κυριαρχούσε στο χώρο της αυλής του. Ενιωσα μια ευωχία που μου έδινε σιγουριά και αναπτέρωνε τις ελπίδες μου ότι κάτι καλό, κάτι θαυμαστό θα μου γνωρίσει ο Άγιος.
Προχωρήσαμε με δυσκολία από το πλήθος των προσκυνητών και φτάσαμε μπροστά στην εικόνα. Μόλις αντίκρυσα την άγια του εικόνα, αναλύθηκα σε δάκρυα. Απέθεσα το τάμα μου και γονάτισα. Μέσα στα αναφιλητά μου, μπερδεμένα ακούγοταν τα λόγια της προσευχής μου, όμως καθάρια τα άκουγε ο Ταξιάρχης, γιατί βγαίνανε μέσα από την καρδιά μου με πιστη και εμπιστοσύνη προς Αυτόν.
Η κίνηση μεγάλη. Έτσι δεν μπόρεσα να καθήσω μπροστά του πολύ, ήταν όμως αρκετό για να με ακούσει.
Γυρίσαμε σπίτι. Εγω ένιωθα πιο ελαφρύς. Θαρρείς όλο μου το βάρος άφησα μπροστά στη θαυμαστή εικόνα Του.
Τη Δευτέρα πρωί-πρωί πήγαμε Νοσοκομείο. Αιώνας φάνηκε ο χρόνος των μικροβιολογικών αποτελεσμάτων. Τη σιγουριά που είχα από το Σάββατο της γιορτής του Μεγαλόχαρου – ότι κάτι καλό θα μου συμβεί – ερχόταν να μου την διαψεύσει η αμφιβολία. Αυτός ο πόλεμος μεταξύ πίστης και αμφιβολίας, όσο περνούσε η ώρα γινότανε όλο και πιο σκληρός.
Έβλεπα με τη φαντασία μου τη μια να φεύγω χαρούμενη απο το Νοσοκομείο θεραπευμένη και την άλλη να είμαι στο μηχάνημα αιμοκάθαρσης για πάντα, να ρουφώ σταγόνα-σταγόνα τη ζωή απο εκείνο.
Κάποτε η νοσοκόμα της γιατρού βγήκε από το γραφείο της και φώναξε το ονομα μου. Μπήκαμε μέσα με τον άνδρα μου. Η γιατρός δεν μας μίλησε, μας κοιτούσε! Το βλέμμα της χαρούμενο μεν, αλλά και προβληματικό. Μετά από λιγη ώρα μας είπε:
- Πήγατε στον Ταξιάρχη; Στην καταφατική μας απάντηση μας είπε:
- Ο Μεγαλόχαρος έκανε το θάυμα Του!
Οι τιμές απο 210 της ουρίας κατέβηκαν στις 148 και της κρεατίνης από 4,1 πήγε 3,3.
Καταλαβαίνετε πάτερ τον εσωτερικό μου κόσμο; Πανηγύρι. Ανάσταση. Κοσμογονία! Με πήραν τα δάκρυα, δάκρυα χαράς και ευχαριστίας για τον Σωτήρα μου Αρχάγγελο. Βούρκωσε και η γιατρός και μου είπε:
- Τώρα να προσέχεις, δεν πρέπει να απογοητεύσεις τον Άγιο σου. Έκανε το θαύμα Εκείνος κι εσύ πρέπει να κάνεις το καθήκον σου, να προσέχεις τον εαυτό σου. Να έρχεσαι κατά διαστήματα να εξετάζεσαι και να κρατάς τη δίαιτα σου.
Ευχαρίστησα την καλή γιατρό μου, που πραγματικά ζούσε την αγωνία και το πρόβλημα της αρρώστου και μοιραζόταν τη χαρά της βελτίωσης της υγείας της. Την ευχαριστώ και την ευγνωμονώ, μου στάθηκε πραγματική αδελφή.
Πάτερ Ευστράτιε, δεν έχω λόγια ευχαριστίας προς τον Άγιο μου. Όσα και αν βγάζει η αναστημένη μου καρδιά, τα θεωρώ λίγα και μικρά και ανεπαρκή. Θέλω να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου, μα δε μπορώ, νιώθω λίγη και ας είμαι όλη ενα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Όταν λάβετε το γράμμα μου, θα ήθελα να προσευχηθείτε για μένα, να με κρατάει γερή σ`όλη μου τη ζωή.
Σας φιλώ το χέρι με σεβασμό,
Βατούλα Κοντούλη
Πλωμάρι
.......................................................................................
Αγιολόγιο-Ημερολόγιο 2015 ενοριακού Ναού Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μανταμάδου Λέσβου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου