Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2015

Ο ΠΑΝΟΡΜΙΤΗΣ φαίνεται να αποτρέπει τουρκικό πολεμικό σκάφος φέτος παραμονή της ΠΑΝΑΓΙΑΣ (Φωτό)




Πολλές φορές δεν μπορείς να ταιριάξεις την συγκίνηση, την λογική και την έκπληξη. Αυτό σήμερα συνέβη και σε εμένα όταν ο φίλος μου Αναστάσης ζήτησε να με δει για να μου δείξει κάτι από το προσωπικό του αρχείο φωτογραφιών που τράβηξε φέτος παραμονή της ΠΑΝΑΓΙΑΣ και συγκεκριμένα στην παραλία του Αγίου Γεωργίου Δυσάλωνας της νήσου Σύμης. Έτσι και ο ίδιος μου ξεδίπλωσε την εσωτερική του συγκίνηση και έκπληξη. -παραμονή της ΠΑΝΑΓΙΑΣ βρέθηκα στην Σύμη για να προσκυνήσω του Αρχάγγελο Μιχαήλ τον Πανορμίτη που ευλαβούμαι ιδιαιτέρως. – η ζέστη του μεσημεριού ήταν ανυπόφορη και μετά το προσκύνημα αποφάσισα να κάνω μια βουτιά στην πανέμορφη παραλία του Αγίου Γεωργίου Δυσάλωνας. – μετά την δροσιά της θάλασσας και ενώ ξεκουραζόμουν βλέπω να ¨σκάει μύτη¨ από την δεξιά βραχώδη απόληξη του κόλπου και στο βάθος σε απόσταση ορατή ένα τουρκικό πολεμικό σκάφος. -η έκπληξη μου μεγάλη αλλά αποκορυφώθηκε όταν μαζί με τους άλλους λουόμενους είδαμε ότι το τουρκικό επιβράδυνε την πορεία του και αμέσως έκανε αναστροφή επί τόπου για να φύγει από την ίδια πλευρά που εισήλθε. -αποφάσισα τότε να το φωτογραφίσω και να τραβήξω αυτές τις πέντε φωτογραφίες . -βρε τους τουρκαλάδες είπα μέσα μου , τι να σκαρώνουν παραμονή της ΠΑΝΑΓΙΑΣ μας και το μυαλό μου πήγε στον ΠΑΝΟΡΜΙΤΗ. -έκανα ΠΑΝΑΓΙΑ στην Σύμη και επέστρεψα στην Αθήνα . -τις φωτογραφίες όμως δεν τις αποθήκευσα αμέσως και τις άφησα μέσα στο κινητό. -κάποια στιγμή τις αποθήκευσα στον υπολογιστή και από περιέργεια έπαιξα λίγο με την μεγέθυνση για να υποστώ την πρώτη ¨κρυάδα¨… όπως θες πες το ανατριχίλα . -και στις πέντε φωτογραφίες εμφανίζεται πάνω από το τουρκικό πολεμικό σκάφος μια πανύψηλη αγέρωχη ανθρώπινη φιγούρα και μάλιστα να κραδαίνει με το δεξί του χέρι προς τα πάνω και με κίνηση προς τα κάτω μια ΡΟΜΦΑΙΑ.




– δες και μόνο σου Κώστα και πες μου αν μπορείς να καταλάβεις ποιος είναι ΑΥΤΟΣ που ανάγκασε τους Τούρκους σε άμεση αναστροφή πορείας; Ήταν πλέον η δικιά μου σειρά να ανατριχιάσω και να συγκινηθώ. Και στις πέντε φωτογραφίες απεικονιζόταν η φιγούρα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ να κραδαίνει πάνω από τους τούρκους την Ρομφαία του. Οι λέξεις πλέον περισσεύουν … ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΙΓΑΙΟ το περιπολεί με όλο τον στρατιωτικό του εξοπλισμό ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ. Αλλοίμονο σε αυτούς που το επιβουλεύονται και αλλοίμονο σε εμάς που αμφισβητούμε τα ¨ Ιερά και τα Όσια μας¨. Με πνευματική ευθύνη και συνείδηση ΔΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΡΔΑΚΑΣ Υ.Γ έκρινα σκόπιμο να στείλω και τις πέντε αυτές φωτογραφίες του Αναστάση ώστε ο καθένας να σχηματίσει μια ολοκληρωμένη άποψη. 

ΠΗΓΗ.........http://national-pride.org
pentapostagma.gr

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2015

ΤΟ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΆ, ΤΟΥ ΞΑΝΑΧΑΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΟΡΑΣΗ ΤΟΥ...

Πάτερ λέγομαι Μπάφας Ιωάννης και μένω στο Αλιβέρι Βόλου. Το τηλέφωνο μου είναι 04210.......
Την ημέρα που έγινε το επεισόδιο ήμασταν στη Θεσσαλονίκη. Ο μικρός Παρασκευάς έπαιζε με παιδιά εκεί κοντά μας και κάποιο τον χτύπησε στο μάτι. Το ματάκι του σκίστηκε πολύ βαθειά. Τον πήγαμε αμέσως στο νοσοκομείο “Άγιος Δημήτριος”. Εκεί οι γιατροί μου είπανε ότι το ματάκι του παιδιού είναι χαμένο. Σε λίγο έρχεται και ο γιατρός κ.Κωνσταντίνος Πολυχρονίου:
“...Το ματάκι του το έχει χάσει το παιδί! Θα κάνω βέβαια ότι είναι δυνατόν αλλά μην τρέφετε πολλές ελπίδες.......!”
Το παιδί το έβαλαν αμέσως στο χειρουργείο και η εγχείρηση κράτησε 2,5 ώρες. Όταν βγήκε ο γιατρός έκανε ένα μορφασμό που δεν προμήνυε κάτι αισιόδοξο και σχεδόν μουρμούρισε:
“..Έκανα ότι μπορούσα. Προσπάθησα το καλύτερο, όμως το τραύμα ήταν πολύ βαθύ και αδύνατη η κόλληση του, μόνο ο Θεός θα μπορούσε να κάνει κάτι.....”
Η οικογένεια μου πάτερ, είναι θρησκευόμενη. Πιστεύουμε πολύ και ο Κύριος πάντοτε μας βοηθά. Φέραμε εικόνες των Αγίων μας στο κρεβατάκι του παιδιού και παρακαλούσαμε να μεσιτεύσουν οι άγιοι προς τον Κύριο για το ματάκι του παιδιού μας.

Είχαν περάσει τρεις μέρες από την εγχείρηση και ο γιατρός κ.Πολυχρονίου ήρθε να εξετάσει το παιδί μαζί με άλλους γιατρούς:
- “....Δυστυχώς δεν έχει καμία βελτίωση. Βέβαια δεν μπορούμε να πούμε τίποτα ακόμα πριν βγάλουμε τους επιδέσμους, αλλά σας είπα από την αρχή ότι δεν υπάρχουν ελπίδες μόνον 1% ελπίζουμε και αυτό με τη βοήθεια του Θεού. Πρέπει να γίνουν και άλλες εγχειρήσεις μέσα στο χρόνο....”
Το απόγευμα μία κυρία μας έφερε μία εικόνα του Ταξιάρχη Μανταμάδου. Εμείς τον ταξιάρχη δεν τον γνωρίζαμε, είχαμε ακούσει για τον Άγιο Ραφαήλ. Μας μίλησε για τον θαυμαστό άγιο Ταξιάρχη και σταύρωσε τρεις φορές το ματάκι του. Εμείς γονατίσαμε μπροστά στην εικόνα που την είχαμε βάλει στο προσκέφαλο του παιδιού και παρακαλούσαμε τον Αρχάγγελο μέσα από την καρδιά μας. Αυτά που μας είχε πει η γυναίκα μας ειχανε εντυπωσιάσει πολύ.
Στο σημέιο αυτό ο κ.Μπάφας πνίγηκε σε λυγμούς και διέκοψε την αφήγηση πλυμμηρισμένος από συγκίνηση. Έπειτα από αρκετή ώρα συνέχισε.........:
....Το βράδυ της ίδιας μέρας, η αδελφή της γυναίκας μου στο Βόλο, βλέπει στο όνειρο της πως ένας Άγγελος στα χρυσά ντυμένος ήρθε στο νοσοκομείο, στο κρεβάτι που ήταν ο Παρασκευάς και του σταύρωσε το ματάκι του....

Το πρωί ήρθε από τον Βόλο με τον άνδρα της. Όταν είδε την εικόνα του Ταξιάρχη στο κρεβατάκι του παιδιού, έβαλε τις φωνές λέγοντας λόγια ασυνάρτητα. Μετά από ώρα που συνήλθε, μας είπε το όνειρο και πως το πρόσωπο του Αγγέλου που είδε στο όνειρο της ήταν το ίδιο με της εικόνας του Ταξιάρχη που μας έφερε η άγνωστη κυρία!
Στις 11 το πρωί ήρθαν πολλοί γιατροί μαζι και ο κ.Πολυχρονίου, έβγαλαν τους επιδέσμους εξέτασαν πολύ ώρα το ματάκι του με κάποιο μεγάλο φακό. Έξω στο διάδρομο μου μίλησαν:
“.... Το παιδί σου δεν βλέπει. Βέβαια το περιμέναμε, θα κάνουμε και άλλες εγχειρήσεις αργότερα αλλά και πάλι οι πιθανότητες είναι ίδιες....”
Μπήκα στο θάλαμο ένα ράκος, πλησίασα το κρεβατάκι του παιδιού. Το ματάκι του ήταν λυμένο από τους επιδέσμους. Μου φάνηκε ότι η κόρη του ματιού του κινήθηκε στην ίδια ευθεία με την κόρη του άλλου ματιού. Δίπλα στο κρεβατάκι του υπήρχε ένα μπαλάκι μικρό.
“..Θέλεις να παίξουμε με ένα μπαλάκι Παρασκευά;
“.. Θέλω..” μου απαντά
Δένω το καλό του ματάκι και αφήνω το χτυπημένο ακάλυπτο.
“...Έλα σήκω..” του λέω και το παιδί σηκώθηκε, κατέβηκε και αρχίσαμε να παίζουμε! ΕΒΛΕΠΕ!
Τρέχω γρήγορα και το λέω στους γιατρούς. Δεν με πίστεψαν και χαμογελούσαν πικραμένα. Στην επιμονή μου ήρθαν και όταν το διαπίστωσαν, είπαν όλοι με ένα στόμα:
''.. Μόνο ένα θαύμα θα μπορούσε να γίνει και έγινε!!!! και στρεφόμενοι σε εμάς είπαν: “...Κάποιο Άγιο έχει το παιδί, επιστημονικώς δεν θα έπρεπε να βλέπει..!!”
Την ίδια μέρα οι γιατροί σταμάτησαν τα φάρμακα και κάθε θεραπεία, μου έδωσαν εξιτήριο και φύγαμε. Πριν ευχαριστήσω το γιατρό κ.Πολυχρονίου, τον ρώτησα:
“..Γιατρέ, λέγατε για άλλες εγχειρήσεις, μήπως θα έπρεπε να ξαναπεράσουμε;..”

Εκείνος χαμογέλασε και μου είπε:
“..Να τον πάτε στον γιατρό,τον άγιο, που έχετε προστάτη σας. Εγώ πια είμαι αχρείαστος για το παιδί σας, ο Παρασκευάς είναι υγιέστατος..”
Δεν δέχτηκε να πάρει χρήματα και μου είπε να ανάψω και για εκείνον ένα κεράκι στον Άγιο μας. Έτσι πάτερ ήρθαμε όλοι εδώ, η γυναίκα μου, τα παιδιά μου, η κουνιάδα μου με τον σύζυγο της και φυσικά ο Παρασκευάς.
Πριν καλά-καλά τελειώσει ο κ.Μπάφας, βούρκωσε και έκρυψε το πρόσωπο του στις δύο παλάμες του. Εμείς αρκεστήκαμε να κάνουμε το σταυρό μας και να ψελλίσουμε: “..Αρχάγγελε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών..”
...............................................................
Πρωτοπρεσβυτέρου Ευστρατίου Δήσσου, ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ, Τόμος Ε`

Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2015

ΤΟ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΤΗΝ ΧΡΥΣΗ ΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, ΟΙ ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ!

ΤΟ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΤΗΝ ΧΡΥΣΗ ΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, ΟΙ ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ!

Ήταν το 2004 όταν παρουσιάσθηκε πρώτη φόρα ο όγκος στο στήθος της μητέρας μου Χρυσή Νακοπούλου. Αφού περάσαμε όλες τις δυσκολίες (χειρουργεία, χημειοθεραπείες, ακτινοβολίες) όλα πήγαν καλά και χρόνο με το χρόνο με συχνή παρακολούθηση είχε ξεπερασθεί η αρρώστια και την είχαμε ξεχάσει. Ώσπου το Μάρτιο του 2010 μετά από τον καθιερωμένο έλεγχο της μητέρας μου, παρουσιάσθηκε μια σκιά στο ήπαρ και σιγά, σιγά είχαν αρχίσει να ανεβαίνουν και οι καρκινικοί δείκτες και ταυτόχρονα και οι ανησυχίες όλης της οικογένειας. Οι γιατροί μας είπαν να περιμένουμε λίγο για να ξανακάνουμε τις εξετάσεις. Έτσι κι έγινε.
Μετά από 3 μήνες ξανακάναμε και η σκιά είχε αρχίσει να μεγαλώνει, οι 2 βιοψίες όμως δεν έδειχναν κάτι κακό. Όταν πήγα στον ογκολόγο όμως στο ΠΓΝ Αλεξανδρούπολης είχε αντίθετη άποψη, μου είπε ότι ήταν δευτεροπαθείς μετάσταση στο ήπαρ.
Εκείνη τι στιγμή έχασα την γή κάτω από τα πόδια μου!!
Η μόνη μου ελπίδα ήταν ο αγαπημένος μου ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ!!!!
Όλο αυτό το διάστημα ,επειδή από την αρχή μου είχε περάσει από το μυαλό ότι κάτι κακό συμβαίνει αλλά δεν ήθελα να το πιστέψω, μεγάλο μου όπλο ήταν το να διαβάζω κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ την παράκληση στον αγαπημένο μου ΆΓΓΕΛΟ και να τον παρακαλώ να είναι δίπλα μας, όταν το άκουσα από το γιατρό ήξερα ότι μόνο ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ μου θα μπορούσε να μας σώσει.

Ένα βράδυ στα τέλη του Οκτωβρίου του 2010 ,είδα ένα όνειρο: μου εμφανίζεται μια γυναίκα με μαύρα, πανύψηλη, έμοιαζε πάρα πολύ με καλόγρια. Το πρόσωπό της δεν το είδα. Εγώ καθόμουν στον καναπέ του σπιτιού και η μητέρα μου σε μια καρέκλα. Ξαφνικά η γυναίκα κατευθύνετε προς την μητέρα μου και της κάνει νόημα να σηκώσει την μπλούζα και βγάζει ένα βαμβακάκι με λάδι και της σταυρώνει στο σημείο του συκωτιού, στην συνεχεία έρχεται και κάθεται δίπλα μου και στηρίζει το κεφάλι της στον ώμος μου, ξαφνικά χτυπάει η πόρτα και μπαίνει ο πατέρας μου στο σπίτι και φέρνει τις εξετάσεις που ήταν όλες καθαρές , εκείνη τη στιγμή βάζω μια φωνή: "μάνα φεύγουμε στη Μυτιλήνη".
Ξύπνησα ταραγμένος !!
Από την πρώτη στιγμή ήθελα να πάω την μητέρα μου στην Μυτιλήνη και τώρα ήρθε η ώρα, η πρόθεση να γίνει πράξη. Έτσι ξεκινάω να ψάχνω εισιτήρια με αεροπλάνο από Θεσσαλονίκη για Μυτιλήνη .Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ όμως τα είχε τακτοποιήσει όλα. Την επόμενη εβδομάδα ξαφνικά μαθαίνω ότι ξεκινάει πτήση Αλεξανδρούπολη-Μυτιλήνη. Πραγματικά δεν το πίστευα!!! Αμέσως το λέω στην μητέρα μου και βγάζω εισιτήρια, Παρασκευή 11 Νοεμβρίου φύγαμε για Μυτιλήνη.
Όταν φτάσαμε στον Μανταμάδο , γονατιστός μπήκα στην εκκλησία και με δάκρυα έφτασα μπροστά στην εκθαμβωτική ανάγλυφη εικόνα του ΤΑΞΙΑΡΧΗ. Προσευχήθηκα, διάβασα την παράκληση του και του ζήτησα να είναι μαζί μας και να μας βοηθήσει στο δύσκολο αυτό δρόμο!! Καθίσαμε 2 μέρες, τη μητέρα μου την είδα ότι είχε χαλαρώσει και ηρεμήσει, ένιωθε μεγάλη γαλήνη. Τα πρωινά περίμενε απ’ έξω να ανοίξει η εκκλησία για να βρεθεί πρώτη δίπλα στον ΤΑΞΙΑΡΧΗ!!
Εκεί έτυχε να γνωρίσουμε και μια κυρία με την κόρη της την Έλενα από την Θεσσαλονίκη, που ήρθαν και αυτές να μείνουν σαββατοκύριακο, μιας και η κόρη σπούδαζε στην Μυτιλήνη. Δύο μέρες κάναμε παρέα πήγαμε για καφέ για φαγητό χωρίς όμως να αναφέρουμε τίποτα για αρρώστιες. Κυριακή 13 Νοεμβρίου το πρωί αφού τελείωσε η λειτουργεία αποχαιρετίσαμε τον ΤΑΞΙΑΡΧΗ μας και αναχωρήσαμε, πρίν φύγουμε πίσω για την Αλεξανδρούπολη με την Έλενα αλλάξαμε κινητά τηλέφωνα. Μετά από 2 εβδομάδες η πτήση από Αλεξανδρούπολη για Μυτιλήνη κόπηκε, στην ουσία ήταν για ένα μήνα.
Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ πιστεύω πραγματικά ότι το έκανε για μας.

Την Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011 συναντήθηκα με τον χειρούργο, του πήγα όλες τις εξετάσεις. Με το που τις είδε μου είπε με ειλικρίνεια ότι ήταν πολύ δύσκολη περίπτωση και η εμπειρία του ήταν πολύ μικρή. Έτσι μου πρότεινε χωρίς καν να το σκεφτώ να πάρω την μητέρα μου και να κατέβουμε στην Αθήνα να βρούμε τον γιατρό κύριο Κ… στο νοσοκομείο Ιπποκράτειο, θα ήταν το καλύτερο που μπορούσαμε να κάνουμε. Έτσι κι έγινε. Αφού μας έφερε σε επαφή τηλεφωνικά με το γιατρό στην Αθήνα, κανονίσαμε σε μια εβδομάδα να κατέβουμε για εγχείριση. Μετά από μία εβδομάδα ήμασταν στην Αθήνα.
Μία μέρα πρίν μπούμε στο νοσοκομείο πήγαμε και βρήκαμε τον γιατρό στο ιατρείο του. Εκεί συναντήσαμε πραγματικά έναν γιατρό μα πάνω απ’ όλα άνθρωπο είχε μια συμπεριφορά απέναντί μας λες και ήμασταν συγγενής πρώτου βαθμού, ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ μας είχε μεριμνήσει για όλα!!
Στις 30 Νοεμβρίου 2011 έγινε η εγχείριση. Από το πρωί, μόλις πήραν την μητέρα μου στο χειρουργείο κατέβηκα στο εκκλησάκι του νοσοκομείου, διάβασα την παράκληση του ΤΑΞΙΑΡΧΗ μας και τον παρακάλεσα να ήταν και αυτός μέσα στο χειρουργείο. Από το πρωί είχα την εικόνα του στο χέρι μου και δεν την άφησα στιγμή, το μυαλό μου ήταν μόνο στην μητέρα μου και στον ΤΑΞΙΑΡΧΗ μου. 5 ώρες πήγε το χειρουργείο, 5 ώρες δεν είχα σταματήσει να επικαλούμαι τον ΤΑΞΙΑΡΧΗ. Η εικόνα του είχε γίνει ένα με το χέρι μου, πίστευα πραγματικά ότι ήταν μαζί μας σ ’αυτή την δύσκολη στιγμή. Αφού βγήκε η μητέρα μου από το χειρουργείο μπήκε κατευθείαν στην εντατική. Ο γιατρός μου είπε ότι ήταν πάρα πολύ ευχαριστημένος από την δουλεία που κάνανε. Την είδαμε λίγο με την θεία μου και φύγαμε για το σπίτι να ξεκουραστούμε γιατί από την επόμενη μέρα θα έβγαινε στο δωμάτιο και θα έπρεπε να την προσέχω.

Ενώ πήγαμε στο σπίτι ,κατά τις 8 η ώρα το βράδυ μου έρχεται ένα μήνυμα στο κινητό το διάβασα μα δεν το πίστευα, δεν άντεξα μου έπιασαν αμέσως τα κλάματα. Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ μου είχε στείλει το μήνυμα του, ήταν η Έλενα η κοπέλα που είχαμε γνωρίσει στην Μυτιλήνη, είχαμε να μιλήσουμε από τότε, ούτε τηλέφωνο ούτε μήνυμα, την επέλεξε ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ για να μου δώσει την απάντηση ότι ήταν σήμερα ήταν μαζί μας, μου έγραφε λοιπόν στο μήνυμα :
"Γειά σου Μιχάλη είμαι η Έλενα που γνωριστήκαμε στην Μυτιλήνη αυτή την στιγμή είμαι στον ΤΑΞΙΑΡΧΗ μπροστά στην εικόνα του θέλεις να σου την φιλήσω?!"!!!
Πίστεψα και τώρα ήμουν σίγουρος ότι ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ θα έκανε το Θαύμα του!!!Αυτό επ`ουδενή δεν ήταν τυχαίο. Όλα πήγαν καλά, αφαιρέθηκε το μισό ήπαρ και όλες η κακοήθειες, μετά από 21 μέρες φύγαμε από το νοσοκομείο. Σε 40 μέρες βγήκε και η βιοψία. Ήταν κακοήθης όγκος και έπρεπε να κάνει χημειοθεραπείες. Αυτό όμως δεν με φόβιζε γιατί ήξερα πως ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ ήταν και είναι μαζί μας. Μπορεί να περάσαμε δύσκολες στιγμές και περισσότερο βέβαια η μητέρα μου αλλά ήμουν σίγουρος ότι όλα κάποια στιγμή θα περνούσανε.
Κατά το διάστημα που έκανε η μητέρα μου τις χημειοθεραπείες 3 φορές μου εμφανίστηκε ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ στον ύπνο μου, κάτι τέτοιο δεν μου είχε ξανασυμβεί. Την πρώτη φορά λοιπόν βρέθηκα στην εκκλησία του ΤΑΞΙΑΡΧΗ, μπήκα στο ναό και πήγα μπροστά στην ανάγλυφη εικόνα και ενώ πήγα να την προσκυνήσω βλέπω το πρόσωπο να γίνετε κατάκόκκινο, βγαίνοντας και στην εξωτερική μεγάλη εικόνα της εισόδου, την είδα και αυτή να κοκκινίζει! Ξύπνησα με απορία, μετά διάβασα στο ίντερνετ ότι και στην πραγματικότητα κοκκινίζει και ότι είναι προμήνυμα καλού!!

Την δεύτερη φορά ξαναβλέπω ότι βρίσκομαι πάλι στην εκκλησία του Ταξιάρχη και ενώ μπαίνω να προσκυνήσω και να τον ευχαριστήσω την εικόνα του στην είσοδο, βλέπω ξαφνικά το κεφάλι του να κάνει 2 κινήσεις αριστερά δεξιά και να ανοιγοκλείνει τα μάτια.
Ξύπνησα έντρομος!!
Την Τρίτη φορά με το που μπαίνω από την είσοδο, πάω μπροστά από την μεγάλη εικόνα και βλέπω τον ΤΑΞΙΑΡΧΗ με μορφή ανθρώπου και με τα ρούχα της εικόνας , να κάθετε στο σκαλάκι μπροστά από την εικόνα, στέκομαι μπροστά του και μου λέει να ανοίξω το αριστερό μου χέρι μου. Έκανα ότι μου είπε. Το άνοιξα και ξαφνικά μου έδωσε μια με το σπαθί του. Με το που ξύπνησα το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να δώ το χέρι μου αν έχει σημάδι. Δεν φοβήθηκα όμως Ήταν σαν να μου είχε δώσει δύναμη!!
Η μητέρα μου έκανε 6 χημειοθεραπείες πάντα πριν από τις θεραπείες έκανε εξετάσεις αίματος και πάντα ήταν καλές. Το λαδάκι του ΤΑΞΙΑΡΧΗ πριν από κάθε εξέταση ήταν το βάλσαμο. Με το που τελείωσε τις θεραπείες κάναμε αξονική και μαγνητική. Όλα ήταν πεντακάθαρα και οι καρκινικοί δείκτες είχαν πέσει. Τον Άυγουστο του 2012 ξανακάναμε μαγνητική και ήταν καθαρή οι καρκινικοί δείκτες είχαν πέσει ακόμη περισσότερο.
Τον Δεκέμβριο του 2012 κατεβήκαμε στην Αθήνα να μας δεί ο χειρουργός. Κάναμε μαγνητική αξονική όλα πεντακάθαρα οι δείκτες είχαν φτάσει στα χαμηλότερα όρια. 15 μήνες μετά την εγχείριση όλα πεντακάθαρα χάρη στο θαύμα του ΤΑΧΙΑΡΧΗ μας.
Μεγάλο όπλο μου το να διαβάζω κάθε βράδυ ανελυπός την παράκλησή ΤΟΥ.

Στον ΤΑΞΙΑΡΧΗ έρχομαι κάθε χρόνο από το 2005,σε ότι του ζητήσω πάντα είναι δίπλα μου Είναι το στήριγμα μου ο προστάτης μου ο φύλακας ΑΓΓΕΛΟΣ μου. Μακάρι να με αξιώνει να έρχομαι κάθε χρόνο να τον ευχαριστώ και να τον προσκυνώ .
ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ - ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2015, Ενοριακού Ναού Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μανταμάδου Λέσβου