ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΜΕΤΡΗΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ... ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΒΑΡΥ ΑΥΧΕΝΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ...

ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΜΕΤΡΗΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ... ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΒΑΡΥ ΑΥΧΕΝΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ...

Σεβαστέ Πάτερ φιλώ τη δεξιά σας

Δεν θα σας απασχολήσω πολύ. Μόνο αυτό θα σας πω, ότι ο Ταξιάρχης είναι Μέγας ιατρός.

Τον γνώρισα από μια φίλη μου, η οποία πριν λίγες ημέρες έστειλε στη μητέρα μου βιβλία δικά σας. Μας εντυπωσίασαν. Τα διαβάζαμε και τα ξαναδιαβάζαμε.
Πρέπει δε να σας πω ότι υπέφερα πολλά χρόνια σωματικά και περισσότερο ψυχικά και ιδιαίτερα τις ημέρες των Εορτών των Χριστουγέννων, που ήμουν σε κακά χάλια.
Έχω αυχενικό σύνδρομο βαριάς μορφής, με χτυπάει παντού και φτάνει μέχρι τα αφτιά μου. Τρελαίνομαι, χάνω την υπομονή μου, τον έλεγχο μου, γίνομαι παράξενη, υποφέρω. Τα φάρμακα δεν μου κάνουν τίποτα.

Διαβάζοντας τα βιβλία του Ταξιάρχη πήρα θάρρος, άρχισα να πιστεύω σε δικό του θαύμα. Ήμουν συνεπής στις θρησκευτικές μου υποχρεώσεις - όσο μπορεί να είναι κανείς μέσα σε αυτό το καμίνι της πνευματικής φωτιάς που ζούμε.
Προσπαθώ όμως και υποσχέθηκα περισσότερο να προσπαθήσω, επηρρεασμένη και εμψυχωμένη από τα γραφόμενα των βιβλίων σας. Παρακάλεσα τον Ταξιάρχη να με λυπηθεί και μένα και να μου χαρίσει την γιατρειά και προπάντος την γαλήνη της ψυχής μου, την ηρεμία μου.

Αυτές τις ημέρες, ένα βράδυ, παρουσιάστηκε στον ύπνο μου ο Ταξιάρχης στα κάτασπρα ντυμένος και μου χάιδεψε το πονεμένο μου μέρος λέγοντας μου:

“ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΚΑΛΑ. ΕΓΩ ΘΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΩ”.

Τι να σας πω!
Από το πρωί άρχισα να συνέρχομαι και κυρίως άρχισα να ισορροπώ ψυχικά.
Ηρέμησα, έγινα άλλος άνθρωπος! Τον ευχαριστώ θερμά.

Έταξα να με αξιώσει να έρθω στη γιορτή του την Κυριακή των Μυροφόρων και να τον ευχαριστήσω προσωπικά γονατιστή μπροστά στη θαυμαστή Του εικόνα.
Σας στέλνω αυτά τα χρήματα, για να του ανάψετε μία λαμπάδα και να με θυμάστε στις προσευχές σας.

Θεοφιλοπούλου Καλιόππη
Τρίπολη Αρκαδίας

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ – ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2015, Ενοριακού Ναού Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μανταμάδου Λέσβου.

ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΑΚΛΟΝΗΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΕ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑ ΔΥΣΚΟΛΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ

Σεβαστέ μας π. Ευστράτιε, την ευχή σας. Ονομάζομαι Βατούλα Κοντούλη και κατάγομαι από το Πλωμάρι της Λέσβου.

Είμαι 45 χρόνων και πάσχω από τα 16 μου από σακχαρώδη διαβήτη. Μετά από 30 χρόνια η ασθένεια μου δημιούργησε πολλά προβλήματα όπως: Τύφλωση στα μάτια, σοβαρά προβλήματα στη καρδιά, στα νεφρά στο κυκλοφοριακό και σε άλλα όργανα του σώματός μου.
Συνεχώς μπαίνω-βγαίνω στο Νοσοκομείο του Νησιού μας, στο Βοστάνειο, με υγρό στον πνεύμονα, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μεγαλύτερο πρόβλημα στα νεφρά μου, από την αυξημένη ουρία και κρεατίνη.

Από τον Μάρτιο του 2008 άρχισα να πηγαίνω στο νευρολόγο κ.Τσιμναδή, για την εξέλιξη των νεφρών μου. Παρά τις συγκινητικές προσπάθειες του γιατρού, οι τιμές της ουρίας και της κρεατίνης ,συνεχώς ανέβαιναν επικίνδυνα και εγώ, κάθε δυο και τρεις βρισκόμουν στο Νοσοκομείο. Σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια της να με γλιτώσει από το μηχάνημα, μου έβαλε αίμα για να με βοηθήσει. Συνεχώς όμως με συμβούλευε και επανειλημμένα μου έλεγε ότι η καλύτερη λύση είναι να μπω στο μηχάνημα της αιμοκάθαρσης, όσο ακόμα είναι κατάλληλος καιρός. Στην τελευταία μου επίσκεψη, ήταν αμετάπιστη: «Αν δεν μπεις στο μηχάνημα για αιμοκάθαρση, δεν σου εγγυώμαι τίποτα. Κινδυνεύει η ζωή σου» .

Την παρακάλεσα για τελευταία φορά να με αφήσει μόνο 3 μέρες, όσες χρειαζόταν να έρθω στο Μανταμάδο, στον Ταξιάρχη μας, που ήταν η Γιορτή του των Μυροφόρων, να προσκυνήσω και να τον παρακαλέσω με την καρδιά μου, να κάνει κάτι και για μένα ,που τόσο τον λατρεύω. Ήταν Παρασκευή , προπαραμονή της Χάρης του. Η γιατρός μου έδωσε την τελευταία παράταση και μου είπε: «Από την Δευτέρα να είσαι εκεί, για τις τελευταίες εξετάσεις , πριν μπεις στο μηχάνημα».
Το Σάββατο μαζί με τον σύζυγό μου , πήγαμε στο Μεγαλόχαρο. Μαζί μας είχαμε και ένα αρνάκι, δώρο-τάμα στον Αρχάγγελο.
Φτάσαμε στην εκκλησία. Θεέ μου, τι ευωδιά ήταν αυτή που κυριαρχούσε στο χώρο της αυλής του! Ένιωσα μια ευωδιά που μου έδινε σιγουριά και αναπτέρωνε τις ελπίδες μου ότι κάτι καλό , κάτι θαυμαστό θα μου γνωρίσει ο Άγιος.

Προχωρήσαμε με δυσκολία, από το πλήθος των προσκυνητών και φτάσαμε μπροστά στην εικόνα. Μόλις αντίκρυσα την Αγία του Εικόνα αναλύθηκα σε δάκρυα. Απέθεσα το τάμα μου, το αρνάκι, που σήκωνα και γονάτισα. Μέσα στα αναφιλητά μου, μπερδεμένα ακουγόνταν τα λόγια της προσευχής μου. Όμως καθάρια τα άκουγε ο Ταξιάρχης, γιατί βγαίνανε μέσα από την καρδιά μου με πίστη και εμπιστοσύνη προς Αυτόν. Η κίνηση μεγάλη. Έτσι δεν μπόρεσα να καθήσω μπροστά του πολύ, ήταν όμως αρκετό να με ακούσει.
Γυρίσαμε στο σπίτι. Εγώ ήμουν ξάλαφρη, θαρρείς όλο το βάρος το άφησα μπροστά στην θαυμαστή εικόνα Του.

Τη Δευτέρα πρωί-πρωί πήγαμε στο Νοσοκομείο. Η γιατρός μου πήρε αίμα και το έστειλε κάτω στο μικροβιολογικό για τις προκαταρκτικές εξετάσεις της εισαγωγής μου στο μηχάνημα.
Αιώνας φάνηκε ο χρόνος των μικροβιολογικών εξετάσεων. Τη σιγουριά που είχα το Σάββατο της Γιορτής του Μεγαλόχαρου-ότι κάτι καλό θα μου συμβεί-ερχόταν να μου το διαψεύσει η αμφιβολία. Αυτός ο πόλεμος, μεταξύ πίστης και αμφιβολίας, όσο περνούσε η ώρα τόσο και γινότανε σκληρός, αβάσταχτος, εφιαλτικός. Έβλεπα τον εαυτό μου με τη φαντασία μου , μια να φεύγει χαρούμενη από το Νοσοκομείο, θεραπευμένη και μια στο μηχάνημα της αιμοκάθαρσης, για πάντα, να ρουφώ σταγόνα-σταγόνα τη ζωή από εκείνο.

Κάποτε, η νοσοκόμα της γιατρού, βγήκε από το γραφείο της και φώναξε το όνομά μου. Η φωνή της έμοιαζε με την σάλπιγγα του Αρχαγγέλου πριν από την κρίση. Μπήκαμε μέσα με τον άνδρα μου. Η γιατρός δεν μας μίλησε, μας κοιτούσε! Το βλέμμα της χαρούμενο μεν, αλλά και προβληματικό. Μετά από λίγη ώρα μας είπε:

- «Πήγατε στον Ταξιάρχη»;

Στην καταφατική μας απάντηση , μας είπε, πιότερο τώρα με έκδηλη την χαρά και την ανακούφιση: - « Ο Μεγαλόχαρος έκανε το θαύμα Του!»
Οι τιμές από 210 της ουρίας κατέβηκαν στο 148 και της κρεατίνης από 4,1 πήγε στο 3,3.Καταλαβαίνετε, πάτερ, τώρα τον εσωτερικό μου κόσμο.
Πανηγύρη! Ανάσταση! Κοσμογονία! με πήραν τα δάκρυα, δάκρυα χαράς και ευχαριστίας για τον Σωτήρα μου Αρχάγγελο. Βούρκωσε και η γιατρός και μου είπε:
- "Τώρα να προσέχεις, δεν πρέπει να απογοητεύσεις τον Άγιο σου. Έκανε το θαύμα του Εκείνος και συ πρέπει να κάνεις το καθήκον σου, να προσέχεις τον εαυτό σου. Να έρχεσαι, κατά διαστήματα να εξετάζεσαι και να κρατάς την δίαιτά σου."

Ευχαρίστησα την καλή γιατρό μου, που πραγματικά ζούσε την αγωνία και το πρόβλημα του αρρώστου και μοιραζόταν τη χαρά της βελτίωσης της υγείας μου. Την ευχαριστώ και την ευγνωμονώ , μου στάθηκε πραγματική αδελφή.

Πάτερ Ευστράτιε, δεν έχω λόγια ευχαριστίας προς τον Άγιο μου. Όσα και αν βγάζει η αναστημένη μου καρδιά , τα θεωρώ λίγα και μικρά και ανεπαρκή. Θέλω να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου , μα δεν μπορώ, νιώθω λίγη κι ας είμαι όλη ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Όταν λάβετε το γράμμα μου θα ήθελα να προσευχηθείτε για μένα να με κρατάει έτσι γερή σ΄όλη μου τη ζωή.

Σας φιλώ το χέρι με σεβασμό
Βατούλα Κοντούλη

Περιοδικό “Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ” Αρ.Φύλλου 204 /Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2008

Ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ΕΚΔΙΩΚΕΙ ΣΑΡΑΚΗΝΟΥΣ ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ.

Η Ιερά Μονή Δοχειαρίου στις αρχές του ΙΕ” αιώνα διένυε μια περίοδο προσωρινής ακμής.
Το πλοίο της Μονής με τη βοήθεια των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη από όπου επέστρεψε γεμάτο χρυσάφι και δώρα από το βασιλιά Μανουήλ το οποίο οι μοναχοί χρησιμοποίησαν για να στολίσουν το ναό τους.
Η φήμη του πλούτου, που συσωρεύθηκε στη Μονή, δεν άφησε αδιάφορους τους κουρσάρους. Μια συμμορία από αυτούς ξεκίνησαν με καράβια και όλα τα σύνεργα, για να λεηλατήσουν το Μοναστήρι.
Ήταν νύκτα βαθιά και ασέληνη. Ο βιγλάτορας μοναχός έγκαιρα αντιλήφθηκε τηην άφιξη των πειρατών.
Μόλις δόθηκε το σήμα, οι μοναχοί άρχισαν να τρέχουν προς τον πύργο, παίρνοντας μαζί τους ό,τι πολυτιμότερο μπορούσαν. Όταν όλοι περίτρομοι ανέβηκαν προς τον πύργο, τράβηξαν τη σκάλα μέσα και αμπάρωσαν με σιγουριά τη βαριά πόρτα. Από τους νεώτερους, άλλοι έτρεξαν στις ζεματίστρες και άρχισαν να βράζουν νερό και άλλοι ανέβηκαν στις επάλξεις, μαζεύοντας πέτρες, για να αποκρούουν την έφοδο, ενώ οι γεροντότεροι μέσα στο παρεκκλήσι των Αρχαγγέλων του τελευταίου ορόφου με δάκρυα και υψωμένα τα χέρια καλούσαν τους Αρχαγγέλους σε βοήθεια:

«Προστάται θερμοί και τείχη απροσμάχητα, απάντων ταχείς υπέρμαχοι, Αρχάγγελοι, εκτενώς δεόμεθα την υμών προστασίαν αιτούμενοι…»

Στο μεταξύ οι πειρατές με μικρές βάρκες βγήκαν στη στεριά και πλησίασαν την καστρόπορτα του Μοναστηριού.

Εκεί, με αλαλαγμούς και άγριες φωνές καλούσαν τους μοναχούς να παραδοθούν, αλλιώς απειλούσαν θάνατο και καταστροφή. Αφού δεν έπαιρναν απάντηση, έριχναν τους γάντζους στο ανυπεράσπιστο τείχος κι ετοίμαζαν τις ανεμόσκαλες, για να κουρσέψουν με τα μαχαίρια το πολυθρύλητο Μοναστήρι.

Κάποιοι άλλοι,σαν νυκτερινοί δαίμονες, βρήκαν ένα μεγάλο καστανίσιο δοκάρι και κτυπούσαν με αυτό τη σιδερένια πόρτα, για να σπάσει.
Από το πανδαιμόνιο της οργανωμένης επίθεσης και τους κτύπους της πύλης, επιτέλους, ο καστροφύλακας ξύπνησε.
Τριγμός ακούστηκε δυνατός και η πύλη ανοίχτηκε διάπλατα με θόρυβο μεγάλο. Άλογο λευκό κι επάνω του αρματωμένος καβαλάρης φοβερός φάνηκε, κραδαίνοντας ξίφος δίστομο.

Πίσω ακολουθούσαν πλήθος από στρατιώτες με λόγχες στα χέρια.

Μπροστά στο απροσδόκητο θέαμα οι αδίστακτοι κουρσάροι τρόμαξαν.

Ξαφνικά αντάλλαξαν απότομα τους επιθετικούς αλαλαγμούς με κραυγές πανικού και τρόμου. Έτρεχαν προς τη θάλασσα και τα πλοία τους, ρίχνοντας τον οπλισμό τους στις πύλες και στα καλντερίμια.

Αργότερα, στο σημείο, που σταμάτησε την καταδίωξη ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ, στήθηκε Σταυρός, για να μη λησμονηθεί το θαύμα, και το 1902 κατασκευάσθηκε στο ίδιο μέρος προσκυνητάρι.

Μερικά από τα πειρατικά όπλα τα κράτησαν στο Μοναστήρι και, μέχρι σήμερα που τα βλέπουμε, θυμόμαστε το φρικτό θαύμα και την ανέλπιστη λύτρωση του Μοναστηριού στην περίσταση αυτή.

ΠΗΓΗ........https://www.facebook.com/groups/km31793/

ENA ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΠΕΛΑ ΠΟΥ ΕΠΑΣΧΕ ΑΠΟ ΠΑΡΚΙΝΣΟΝ...! ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΟ ΣΤΟ ΝΕΟ ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ-ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2015 ΤΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΤΟ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟ.

Σεβαστέ μου Παπαστρατή, την ευχή σου. Λέγομαι Μπενέτου Ειρήνη και κατάγομαι από την Λέσβο.
Έτσι άρχιζε η επιστολή που έλαβα από το ταχυδρομείο τον Ιούλιο του 2013 και συνέχιζε:
Από μικρή είχα μεγάλη πίστη προς τον Ταξιάρχη και οι γονείς μου κάθε χρόνο με πήγαιναν στο Μανταμάδο για προσκύνημα. Τον είχα προστάτη και εκείνος σε κά;θε δύσκολη στιγμή της ζωής μου με βοηθούσε και έβλεπα χειροπιαστά τη βοήθεια Του. Γι`αυτό και το πρώτο μου παιδί το έταξα και το βάπτισα στον Ταξιάρχη.

Πριν τρία χρόνια μου έδωσαν κάτι φάρμακα οι γιατροί που μου προξένησαν πάρκινσον!
Η διάγνωση της ασθένειας έγινε έπειτα από πολλές εξετάσεις. Εγώ δεν το έβαζα κάτω, ήλπιζα και πίστευα ότι ο Ταξιάρχης θα με βοηθήσει να θεραπευτώ!

Άρχισα τις προσευχές και τις επισκέψεις μου στον Άγιο Ναό του. Καταλάβαινα ότι κάτι γίνεται μέσα μου. Τα συμπτώματα που μου είχαν παρουσιαστεί στην αρχή άρχισαν σιγά-σιγά να φεύγουν!
Όταν πια είχαν χαθεί εντελώς σε ένα χρόνο, έκανα νέες εξετάσεις στην Αθήνα.
Σκεφτείτε την έκπληξη του γιατρού, όταν αυτές ήταν αρνητικές, δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια του!

- Πως έγινε αυτό; έλεγε και ξαναέλεγε..

Τότε εγώ του απάντησα:

- Γιατρέ μου, μη ξεχνάτε ότι πάνω από εσάς και την ιατρική βρίσκεται ο Ταξιάρχης του Μανταμάδου στη Μυτιλήνη!

Εκείνος, όντας πιστός χριστιανός, έκανε τον σταυρό του και είπε:
- Έτσι είναι κ.Ειρήνη

Πάτερ μου, τον Ταξιάρχη τον έχω Προστάτη και πολλές φορές σε δύσκολες στιγμές της οικογένειας μου βλέπω κάποιον Μιχάλη ή Στρατή να με συμβουλεύει τι πρέπει να κάνουμε και πάντα αυτή η κίνηση που μας προτρέπει να κάνουμε αποδεικνύεται σωτήρια!
Μακάρι η χάρη του να προστατεύει όλο τον κόσμο και ιδιάτερα εκείνους που τον αγαπούν και τον εμπιστεύονται.

Πάτερ, με εκτίμηση σας φιλώ το χέρι και ζητώ την ευλογία σας.
Με σεβασμό
Ειρήνη Μπενέτου

Πηγή: ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ – ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2015, ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ ΛΕΣΒΟΥ

ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ, ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΕΝΤΕΡΟΥ, ΟΤΑΝ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΔΕΝ ΕΔΙΝΑΝ ΚΑΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ...!

ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ, ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΕΝΤΕΡΟΥ, ΟΤΑΝ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΔΕΝ ΕΔΙΝΑΝ ΚΑΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ...!

Πάτερ

Σας φιλώ το χέρι και επικαλούμαι τις ευλογίες σας.
Κατάγομαι από τη Θεσσαλία και ήρθα να ευχαριστήσω τον Αρχάγγελο μας για την θαυμαστή σωτηρία του αδερφού μου από Αυτόν.
Πριν δύο χρόνια ο αδελφός μου είχε μία τρομερή γαστρεντερίτιδα, η οποία δεν υποχωρούσε παρ`όλες τις φαρμακευτικές θεραπείες που έκανε για πολύ καιρό.
Μετά από εξετάσεις σε γαστρεντερολόγο, αξονικές τομογραφίες και κολονοσκοπήσεις, διαπιστώθηκε καρκίνος στο έντερο με δύο εστίες. Μέσα σε σαράντα ημέρες έχασε ο αδερφός μου 20 κιλά!!!

Οι γιατροί δεν μας έδιναν καθόλου ελπίδες, παρά μόνο μας έλεγαν να ελπίζουμε στο Θεό για ένα θαύμα.
Ο Ταξιάρχης ήταν γνωστός σε εμάς, είχαμε έλθει παλιότερα και Τον προσκυνήσαμε και ο νους μου τότε πήγε σε Κείνον. Έφερνα νοερά τον εαυτό μου μπροστά στη θαυμαστή εικόνα Του και Τον προσκυνούσα γονατιστή. Μια βέβαιη ελπίδα μέλωνε τότε μέσα μου τον πόνο και το σφίξιμο της καρδιάς. Οι φόβοι μου θαρρείς ξεθώριαζαν, η αγωνία μου μαλάκωνε και η βεβαιότητα της θεραπείας του αδελφού μου, συνεχώς και περισσότερο δυνάμωνε. Πίστεψα σε Κείνον ολόψυχα. Κάθε πρωί και βράδυ άλοιφα με το λαδάκι της κανδήλας Του, το άρρωστο σημείο.

Οι γιατροί μας είπαν ότι το συντομότερο θα πρέπει να πάμε στην Αθήνα για να τον χειρουργήσει ειδικός χειρούργος, εκείνοι δεν το αποτολμούσαν!!! Τον έφερα στο Θεραπευτήριο “Υγεία”.
Ο γιατρός που τον ανέλαβε έιχε μεγάλη εμπειρία σε νοσοκομείο στην Αμερική και ήταν η καλύτερη περίπτωση για τον αδελφό μου.

Στις 7 Ιανουαρίου 2011 το απόγευμα τον εξέτασε και μας είπε επειγόντως την άλλη μέρα να κάνει εισαγωγή στο Νοσοκομείο για χειρουργείο. Το πρωί όμως, πριν πάει στο νοσοκομείο, πήγε στην τουαλέτα και μέσα σε πολύ φριχτούς πόνους έβγαλε ιστό 8 εκατοστών μεγαλύτερο από ένα αυγό!!! Το δείξαμε στο γιατρό και εκείνος είπε ότι, “ΕΣΥ ΧΕΙΡΟΥΡΓΗΘΗΚΕΣ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ”

Τον ρώτησε έπειτα αν έβγαλε καθόλου αίμα και εκείνος απάντησε αρνητικά,

“Άρα”, είπε “Το ένα ξεκόλλησε, το δεύτερο όμως που είναι ενσωματωμένο στο έντερο όπως το χορτάρι στη γη, πρέπει να αφαιρεθεί μαζί με το κομμάτι του εντέρου”!!
Ήταν Κυριακή 9 Ιανουαρίου και αποφάσισε ο γιατρός να κάνει καινούρια αξονική και κολονοσκόπηση πριν την εγχείριση!!

Εμένα όμως δεν μου έβγαζες από το μυαλό ότι αφού αποφάσισε ο Ταξιάρχης να κάνει Εκείνος την εγχείρηση δεν θα σταματήσει στα μισά!!! Θα την τελειώσει!!!
Λέω λοιπόν στον αδερφό μου:
“ΑΔΕΛΦΕ Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΜΙΣΕΣ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΤΟΥ, ΕΧΕ ΠΙΣΤΗ!!!!”

Πράγματι μεγάλε μου Αρχάγγελε!!! Βγαίνει έξω ο γιατρός και μας λέει:
“ΣΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΙΚΗ, ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΣΟΥ ΕΔΩ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!!! ΣΤΗ ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΚΑΙ ΕΔΩ, ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΤΥΧΕ ΤΕΤΟΙΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ, ΟΥΤΕ ΤΟ ΕΧΩ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑ Ή ΣΕ ΒΙΒΛΙΟ, ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ!! ΕΧΕΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ ΚΑΙ Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΙΣΤΟΣ, ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΕΞΙΣΟΥ ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΙ ΕΝΣΩΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΟ ΕΝΤΕΡΟ!!!”

Μετά από επαναληπτικές εξετάσεις σαράντα ημερών δεν βρέθηκε απολύτως τίποτα! Σήμερα ο αδερφός μου χαίρει άκρας υγείας!! Ήταν το ΘΑΥΜΑ του Ταξιάρχη!
Θα Τον ευγνωμονούμε, θα Τον ευχαριστούμε και θα Τον δοξάζουμε σε όλη μας τη ζωή. Δεν υπάρχουν λόγια για την μεγάλη μεσιτεία, που έφερε το έλεος και την ευσπλαχνία του ΑΓΙΟΥ μας ΘΕΟΥ στον αδελφό μου.

Μετά τιμής και σεβασμού Μαρία Συλάκου, Χολαργός

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ – ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2015, ΕΝΟΡΙΑΚΟΥ ΝΑΟΥ ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ ΛΕΣΒΟΥ

Ο ΑΓΙΟΣ ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΙΣΑΚΟΥΣΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ

ΑΠΟ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΖΑΓΟΡΙΑΝΟΥ.....
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ Ο ΑΓΙΟΣ ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΙΣΑΚΟΥΣΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ
ΘΑ ΣΑΣ ΑΦΗΓΗΘΩ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΕΡΑ ΓΙΑ ΠΕΡΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΥΜΒΕΙ ΣΕ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ .Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΕ ΑΛΤΣΑΧΑΙΜΕΡ ΚΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΕ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΑΖΩ ΕΓΩ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΦΕΡΩ ΣΤΗΝ ΜΥΤΗΛΗΝΗ ΝΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΡΑΦΑΗΛ ΜΕ ΤΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟ ΠΟΥ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΡΟΔΙΤΙΣΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΝΟΡΜΙΤΗΣ.ΞΕΚΙΝΑΜΕ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ ΕΓΩ Ο ΣΥΖΥΓΟΣ 3 ΜΩΡΑ ΤΟΤΕ ΗΛΙΚΙΑΣ ΑΠΟ 5-ΕΩΣ 9 ΧΡΟΝΩΝΟ ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΕ ΜΠΑΣΤΟΥΝΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΕΙ ΚΑΙ Η ΜΑΝΑ ΣΕ ΑΛΛΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.ΛΕΜΕ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΧΑΡΙ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ ΠΑΝΑΚΡΙΒΑ ΑΠΟ ΡΟΔΟ ΜΥΤΙΛΗΝΗ ΟΠΟΤΕ ΛΕΜΕ ΝΑ ΠΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΑΛΛΗ ΦΟΡΑ.ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΣ ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΔΙΝΩΝΤΑΣ ΜΑΣ ΠΗΓΑΙΝΕ ΕΛΑ ΑΛΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΜΑΣ ΚΟΡΗ.ΤΟ ΑΦΗΝΟΥΜΕΜΕΧΡΙ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΤΟ ΠΟΣΟ.ΠΕΡΝΑΕΙ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΠΕΡΝΟΥΝ ΤΗΛ ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΑΞΙΔΙΩΝ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ ΑΠΟ-ΠΡΟΣ ΡΟΔΟ ΜΕΣΩ ΑΘΗΝΩΝ ΜΕ 600 ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΜΕ ΠΟΛΥ ΧΑΜΗΛΗ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΙΜΗ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ .ΧΩΡΙΣ ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΚΕΨΗ ΤΟ ΚΑΝΟΝΙΖΟΥΜΕ ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΕΔΩ ΜΕ ΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ ΜΕΧΡΙ ΜΥΤΙΛΗΝΗ ΦΤΑΝΩΝΤΑΣ ΕΚΕΙ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΜΕ ΕΝΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΙΟ ΕΥΡΥΧΩΡΟ ΣΤΑ ΙΔΙΑ ΧΡΗΜΑΤΑ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΑΠΟ ΚΡΥΟ ΚΑΙ ΒΡΟΧΗ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΗΛΙΟΣ ΚΑΙ ΖΕΣΤΗ. ΠΑΜΕ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΑΜΕΣΩΣ ΚΑΙ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΦΤΑΝΩΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΡΑΦΑΗΛ ΒΛΕΠΩ ΟΤΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΦΟΡΟΥΣΕ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ ΠΡΙΝ ΠΡΟΛΑΒΩ ΝΑ ΣΚΕΦΤΩ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΓΟΥΜΕΝΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΟΤΙ ΝΑ ΤΗΝ ΑΦΗΣΟΥΝ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ.ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ Η ΜΑΝΑ ΝΑ ΚΛΑΙΕΙ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΑ ΚΤΥΠΑΕΙ ΤΟ ΑΚΟΥΓΑΜΕ.2. ΘΑΥΜΑ ΦΤΑΝΩΝΤΑΣΝΑ ΑΝΕΒΟΥΜΕ ΤΑ ΣΚΑΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΔΙΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΒΛΕΠΩ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΝΑ ΑΠΛΩΝΕΙ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΝ ΝΑ ΤΟΝ ΣΤΗΡΙΖΑΝΕ ΚΑΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΙΠΤΑΤΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΣΚΑΛΙΑ ΟΠΩΣ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ ΤΟΝ ΣΗΚΩΝΑΝΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΕΒΑΖΑΝΕ ΑΓΓΕΛΟΙ ΚΥΡΙΟΥ.3, ΘΑΥΜΑ ΣΤΟΝ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΟΥΝΑ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΗΡΘΑΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΕΣ ΑΠΟ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΣΤΑΘΗΚΕ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΙΟ ΟΤΑΝ ΤΟΥ ΕΙΠΑ ΟΤΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΤΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΣΠΑΘΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΦΩΝΑΖΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΟΤΑΝ ΤΟΥ ΕΙΠΑ ΠΛΗΣΙΑΣΕ ΠΑΛΙ ΤΑ ΙΔΙΑ ΕΣΚΥΒΕ ΕΣΚΥΒΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΒΛΕΠΕ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΕΚΛΑΙΓΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΒΡΕΘΗΚΕ ΓΟΝΑΤΙΣΜΕΝΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΦΩΝΑΞΕ ΤΩΡΑ ΤΟΝ ΒΛΕΠΩ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ΠΩΣ ΕΝΝΟΙΩΣΑ ΔΟΞΑΣΜΕΝΟ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΟΛΩΝ. ΑΠΟ ΤΟ ΤΕ ΕΧΟΥΝ ΣΥΜΒΕΙ ΠΟΛΛΑ Ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ΠΑΝΤΑ ΜΟΥ ΠΑΡΑΣΤΕΚΕΤΑΙ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΠΕΡΑΣΑΝΕ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΖΩΗ ΕΓΩ ΕΧΩ ΤΑΞΙΜΟ ΝΑ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΩ ΓΙΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΠΡΟΛΑΒΕΙ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΦΟΡΑ.

ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ!! Η ΠΙΣΤΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΣΩΖΕΙ ΤΟ ΓΙΟ ΤΗΣ ΑΠΟ ΟΜΑΔΑ ΣΑΤΑΝΙΣΤΩΝ

ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ!! Η ΠΙΣΤΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΣΩΖΕΙ ΤΟ ΓΙΟ ΤΗΣ ΑΠΟ ΟΜΑΔΑ ΣΑΤΑΝΙΣΤΩΝ

Μάνα θα καθυστερήσω απόψε να επιστρέψω σπίτι. Μην ανησυχείς. Έχει πανσέληνο και θα πάμε μια παρέα στον Υμηττό να χαρούμε το φεγγάρι”...................
Αρκετές φορές με αυτή τη δικαιολογία ο Γιώργος καθησυχάζει τη μητέρα του για την μεταμεσονύκτια επιστροφή του στο σπίτι. Άλλοτε στον Υμηττό, άλλοτε σε άλλο βουνό του λεκανοπεδίου της Αττικής, πηγαίνει με την παρέα του νυχτερινό περίπατο.. Η κ.Παναγιώτα δεν πείθεται με αυτά που της λέει ο γιος της. Διαίσθανεται ότι κάτι άλλο συμβαίνει. Βλέπει μάλιστα τελευταία και κάποια αλλαγή στη συμπεριφορά του μονάκριβου παιδιού της.

Έχουν περάσει μερικοί μήνες από τότε που πήρε το απολυτήριο στρατού. Χαίρεται που τον έχει κοντά της.
Όμως ο Γιώργος της δεν είναι ο παλιός Γιώργος. Ζει σε ένα δικό του κόσμο. Τα περιοδικά και βιβλία που φέρνει στο σπίτι, η μουσική που ακούει, οι τηλεφωνικές επικοινωνίες του, οι βραδυνές καθυστερήσεις, τη βάζουν σε πολλές ανησυχίες.
Μία μέρα που έλειπε μπήκε στο δωμάτιο να το συμμαζέψει. Αφίσες στον τοίχο με μορφές άγριες σε έξαλλη εμφάνιση, δίσκοι με μουσική από συγκροτήματα παράξενα. Περιοδικά και βιβλία με περιεχόμενο περίεργο. Σ`ένα απο αυτά διαβάζει: Αυστραλιανό γκρούπ “υψηλή τάση”. Μεταφυτεύτηκε στην Αγγλία και πήρε το όνομα “ Αντίχριστος θάνατος στο ΧΡΙΣΤΟ”!

Ένα άλλο περιοδικό το βρήκε κρυμμένο κάτω από το στρώμα και γράφει ένα συγκρότημα τραγουδιστών που ονομάζονται “βασιλιάδες στην υπηρεσία του σατανά”!
Σε άλλο βιβλίο είδε διάφορα σχήματα με επεξηγήσεις: Η κεφαλή του τράγου συμβολίζει το σατανά. Το εξάκτινο αστέρι με τα δύο εφαπτόμενα ισοσκελή τρίγωνα, συμβολίζει τη λευκή και μαύρη μαγεία. Το πεντάκτινο αστέρι με δύο γωνίες προς τα κάτω συμβολίζει το διάβολο με ανοιχτά χέρια και πόδια. Το οκτάκτινο αστέρι συμβολίζει την καταστροφή και την αταξία και αντικαθιστά την αρμονία με την σύγχυση.

- Έλα Χριστέ και Παναγιά μου, φώναξε και άρχισε να σταυροκοπιέται. Έσκισε αρκετά και ήτανε αποφασισμένη να τα κάψει όλα, αλλά τελευταία στιγμή άφησε μερικά.

Όταν επέστρεψε ο Γιώργος, βρήκε την κατάλληλη ώρα η μητέρα του και και με πολύ καλοσύνη πιάσανε οι δυό τους συζήτηση.

- Παιδί μου, πήγα να σιγυρισω το δωμάτιο σου και έκλαψα
- Γιατί καλή μου. Νομίζεις ότι ο γιος σου δεν σε αγαπάει;
- Δεν έχω παράπονο, παιδί μου από αυτό. Μου τρώει όμως τα σπλάχνα μου και η αγωνία για τις μουσικές που ακούς, τα περιοδικά και βιβλία που διαβάζεις. Δεν σου κρύβω ότι έσχισα μερικά. Ακόμα ανησυχώ τις νύχτες που απουσιάζεις, μέχρι να επιστρέψεις δεν μπορώ να κλείσω μάτι.

- Μην ανησυχείς μητέρα. Είμαστε μια παρέα που γνωριστήκαμε στο στρατό και πηγαίνουμε σε ενα βουνό εδώ στο λεκανοπέδιο της Αττικής, όταν υπάρχει πανσέληνος. Μέσα στην ησυχία της νύχτας και κάτω από το φως του φεγγαριού ένας μας λέει καλά πράγματα.
Επικαλείται και διάφορα πνεύματα...

- Στάσου παιδί μου, Μην προχωρείς! Μήπως είναι σατανιστής;
- Και τι πειράζει μητέρα; Πνεύματα είναι και αυτά... Να σου πω τώρα και γιατί έβγαλα το σταυρουδάκι που μου έβαλες στο λαιμό.
Σε μια από τις νυχτερινές συναντήσεις μας, μας είπε ο μεγαλύτερος της παρέας ότι δεν χρειάζεται να φέρουμε πάνω μας φυλαχτά αγίων και σταυρό, για να χαιρόμαστε καλύτερα αυτές τις συναντήσεις μας.

Όταν τα άκουσε η κ.Παναγιώτα, την έπιασε κρύος ιδρώτας. Ο Γιώργος της να βγάλει το σταυρό από πάνω του! Πρόσπαθησε να τον πείσει να ξαναβάλει το σταυρό στο λαιμό του, αλλά με διάφορες δικαιολογίες απέυφευγε.

Τώρα πλέον επαληθεύτηκαν όλοι οι φόβοι της! Με την καθοδήγηση του καλού της Πνευματικού, άρχισε να θωρακίζει το παιδί της με τις πιο θερμές προσευχές.
Βρέθηκε κάποτε και στο προσκύνημα του Ταξιάρχη στον Μανταμάδο της Μυτιλήνης.
Έχει μέσα της ακόμα νωπή την ανάγλυφη εικόνα του Ταξιάρχη, που έγινε με το αίμα αυτών που εσφάγησαν στο Μοναστήρι!
Τον παρακαλεί και τον ικετεύει! για το μονάκριβο παιδί της, να το ξεμπλέξει από την “θανατηφόρα” παρέα του.............

- Μητέρα, απόψε θα καθυστερήσω να επιστρέψω, μην ανησυχείς.
Θα πάμε όλη η συντροφιά βραδυνό περίπατο να χαρούμε την φεγγαρόλουστη νύχτα!

Σαν έκλεισε την πόρτα ο Γιώργος, η κ.Παναγιώτα άναψε το καντηλάκι της και μπροστά στο εικόνισμα του σπιτιού της άρχισε να χτυπάει την πόρτα του ουρανού,

Παρακαλεί ιδιαίτερα τον Αρχάγγελο Μιχαήλ, τον Ταξιάρχη, να προστατεύει το βλαστάρι της:
“ΌΠΟΥ ΕΠΙΣΚΙΑΖΕΙ Η ΧΑΡΙΣ ΣΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΕ, ΕΚΕΙΘΕΝ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ ΔΙΩΚΕΤΑΙ Η ΔΥΝΑΜΙΣ”
....το επανέλαβε πολλές φορές μαζί με άλλες προσευχές της.

........Ο Γιώργος ανηφορίζει στον καθορισμένο λόφο που είχαν συμφωνήσει μεταξύ τους τα μέλη της παρέας να συναντηθούν. Ησυχία και ηρεμία βασιλεύει παντού.
Σε κάποια στιγμή καθώς πλησιάζει τους άλλους που ήταν ήδη συγκεντρωμένοι, ακούει την φωνή του αρχηγού να τον διώχνει.:

- Φύγε, φύγε!! Γιατί τον έφερες αυτόν μαζί σου;;;.... Φύγε... Φύγε... Δεν σε θέλω...!!

Προσπάθησε να καταλάβει ο Γιώργος γιατί του μιλάει έτσι. Στην επιμονή του αρχηγού αναγκάστηκε να φύγει, κατέβηκε από τον λόφο, πήρε το αυτοκίνητο του και επέστρεψε νωρίς στο σπίτι.
- Καλώς τον Γιώργο μου, και τον αγκαλιάζει η μανούλα του. Κάτσε να φας παιδί μου.
Πριν καλά-καλά βάλει τη μπουκιά στο στόμα του άρχισε τις ερωτήσεις.

- Μητέρα, τι έκανες την ώρα που έλειπα;
- Γιατί παιδί μου με ρωτάς;

Προσπάθησε ο Γιώργος να της εξηγήσει.... Το και το έγινε... της είπε.
Η κ.Παναγιώτα αμέσως κατάλαβε πολλά. Χωρίς περιστροφές του είπε για τους αγγέλους και τους Αρχαγγέλους και για τον Αρχάγγελο Μιχαήλ, τον Ταξιάρχη.

Κατόπιν με συγκίνηση του περιέγραψε τις προσευχές και τις παρακλήσεις που κάνει προς τους αγγέλους και μάλιστα προς τον Ταξιάρχη να τον προστατεύει από τις παγίδες του σατανά.
Τον προβλημάτισαν όλα αυτά. Είχε δίκαιο η μητέρα του.
Τώρα κατάλαβε που είχε μπλέξει. Άρχισε από εκείνη την ώρα να καταλαβαίνει ότι πρέπει να ξεκόψει από την παρέα του.

Γονάτισε η πιστή γυναίκα εκείνο το βράδυ και δακρυσμένη ευχαρίστησε μέσα απ΄την καρδιά της τον Ταξιάρχη για τη θαυμαστή του επέμβαση και τη σωτηρία του παιδιού της.....

Περιοδικό “Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ”, αρ.φύλλου 224, Όκτ.-Δεκ.2014

ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΣΕ 18ΧΡΟΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΣΠΑΝΙΑ ΜΟΡΦΗ ΚΑΡΚΙΝΟΥ... ΜΟΛΙΣ 46 ΑΤΟΜΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ... ΚΑΙ ΟΜΩΣ Η ΠΙΣΤΗ ΕΦΕΡΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ...

Αγαπητέ και σεβαστέ μου Παπαστρατή

Θέλω να σου αναφέρω Πάτερ μου ένα μεγάλο θαύμα του προστάτη μας Ταξιάρχη που έκανε πάνω στο εγγονάκι μου, κοριτσάκι 18 χρονών.
Πέρυσι το παιδί μας, έβγαλε κάτι σπυράκια στο σωματάκι του. Δεν τα δώσαμε πολύ σημασία, γιατί είναι λίγο αλλεργικό. Όμως αυτά μεγάλωναν και άλλαζαν χρώμα, από ροζ γινότανε κόκκινα, βυσσινιά έπειτα μαύρα και σάπιζαν. Πήγαμε εδώ στο Βοστάνειο νοσοκομείο, καθώς και σε άλλους γιατρούς έξω στην πόλη και ο καθένας έλεγε τη γνώμη του, χωρίς να ειναι για κάτι βέβαιοι ή να φέρνουν αποτέλεσμα οι συνταγές τους.

Στο νοσοκομείο της βρήκαν μια αλλεργία πολύ σπάνια. Ο κ.Αντωνιάδης, ο δερματολόγος, μας προέτρεψε να πάμε στην Αθήνα.... “ Εκεί υπάρχουν τελειότερα μηχανήματα για να αντιμετωπιστεί σωστά και καίρια το πρόβλημα “, μας είπε.
Πήγαμε στο νοσοκομείο Συγγρού. Οι γιατροί την κράτησαν μέσα και έκαναν πολλές εξετάσεις, καθώς και νέα βιοψία. Επειδή όμως ήταν Μεγάλη Εβδομάδα, μας είπαν να φύγουμε και πως εκείνοι θα μας ενημέρωναν μετά το Πάσχα, πότε θα επιστρέφαμε γιατί και οι εξετάσεις, που έκανε το εγγονάκι μου μέσα στο νοσοκομείο, ήθελαν έναν ορισμένο χρόνο να βγουν.

Σε 15 μέρες μας ειδοποίησαν να πάμε αμέσως χωρίς καθυστέρηση, γιατί οι εξετάσεις έδειξαν μία σπάνια μορφή καρκίνου. Φύγαμε, μαζί μας και ο Ταξιάρχης! Μια εικόνα του Ταξιάρχη πάντα στην αγκαλιά μου χωρίς να την αποχωρίζομε ποτέ.

Στο νοσοκομείο τους βρήκαμε όλους αναστατωμένους. Σε όλο τον κόσμο μόνο 46 άτομα είχαν αυτή τη μορφή καρκίνου “Τ”, που είχε το εγγονάκι μου και απ'αυτούς μόνο οι 6 ήταν εν ζωή. Μετά από διάφορες πάλι εξετάσεις μας έστειλαν στο αιματολογικό νοσοκομείο, το Αττικό, στον αιματολόγο κ.Σωτήρη Παπαγεωργίου. Πήγαμε. Ο Ταξιάρχης δεν ξεκολλούσε από κοντά μου μέρα-νύχτα! Και εκεί έγιναν πάρα πολλές εξετάσεις, καθώς και η εξέταση μυελού των οστών, βιοψία και άλλες δύσκολες εξετάσεις. Όσο περισσότερες εξετάσεις έκαμαν οι γιατροί στο εγγονάκι μου, τόσο εμείς περισσότερες παρακλήσεις ψάλλαμε στον Ταξιάρχη.

Στο τέλος δεν βρήκαν τίποτα! Έστειλαν μήνυμα στο νοσοκομείο Συγγρού να τους αποστείλλει την την βιοψία του λεμφώματος “Τ” κυττάρων, που είχε κάνει το παιδί μας. Το Συγγρού την είχε στείλει στον Ευαγγελισμό για περισσότερη έρευνα.
Πήγαμε και την πήραμε από τον Ευαγγελισμό και αφού την σταύρωσα πάνω στην εικόνα Του Ταξιάρχη πολλές φορές, την έφερα στο νοσοκομείο Αττικό, ψάλλοντας το απολυτίκιο του Ταξιάρχη. Εκεί τις έδωσα στον υπεύθυνο αιματολόγο γιατρό που με περίμενε τον κ.Παπαγεωργίου.

Την άνοιξε και έμεινε κατάπληκτος, γιατί στο φάκελο μέσα είχε εξέταση μυελού των οστών, που δεν είχε κάνει το κοριτσάκι μου στο νοσοκομείο Συγγρού.
- “..Άλλη εξέταση έδωσαν...” είπε και αφου συννενοήθηκε με τους άλλους γιατρούς που συνεργάζοταν, αποφάσισαν να κάνουν εκεί όλες τις εξετάσεις από την αρχή.
Έκαναν πολλές εξετάσεις και εγώ πολλές προσευχές στον προστάτη μας!!
Αποτέλεσμα;; ΟΛΕΣ ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΕΣ!

- “....Τούτο δεν εξηγείται έλεγαν και ξαναέλεγαν οι γιατροί!!!...”
Στο τέλος όλοι αποφάνθηκαν:
- “...Θαύμα!!!!!.... Μόνο ένα θαύμα μπορεί να εξηγήσει το φαινόμενο αυτό, αν δεν είναι ένα μεγάλο λάθος...”
Αλλα πάλι πως είναι δυνατόν να γίνουν όλες οι εξετάσεις λάθος; Ίδιες εξετάσεις ενός μηνός στο ίδιο νοσοκομείο, με τα ίδια μηχανήματα και τους ίδιους γιατρούς να διαφέρουν εντελώς μεταξύ τους, όσο η μέρα με τη νύχτα!

- “..ΝΑΙ...”, Ψέλλισα βουρκωμένη... “... ΕΙΝΑΙ ΘΑΥΜΑ.., ΑΥΤΟΣ ΕΔΩ, και δείχνοντας την εικόνα που είχα στην αγκαλιά μου, μέσα απο τα αναφιλητά της χαράς μου, τους είπα:
“....ΑΥΤΟΣ ΕΔΩ, ΑΥΤΟΣ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ, Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ...”

Μόλις φτάσαμε στο νησί, ήρθαμε στον Ταξιάρχη και λειτουργήσαμε, ήσουν εσύ για τα μάτια σου στην Αθήνα, μας είπανε. Μαζί με τα ονόματα της λειτουργίας σου αφήσαμε και την επιστολή αυτή και θα θέλαμε, αν το εγκρίνει η ιεροσύνη σου, να το δημοσιεύσετε προς δόξα των Αρχαγγέλων.
Το εγγονάκι μου, μας είπαν οι γιατροί, θα το παρακολουθούν συχνά, για ένα χρόνο, όμως εμείς ήμαστε βέβαιοι ότι ο Ταξιάρχης είναι κοντά της και τίποτα δεν μπορεί να του κάνει κακό.

Τα σπυράκια πέρασαν και το προσωπάκι του είναι πεντακάθαρο και υγιεινό. Δόξα το Θεό και του μεγάλου Ταξιάρχη, όλα πανε καλά στο βλαστάρι μου.
Πάτερ Στρατή ευχαριστούμε και δοξάζουμε το Μεγαλόχαρο Άγιο μας, τον Προστάτη και βοηθό της οικογένειας μας. Όλου του κόσμου η δόξα και τα ευχαριστώ δεν φτάνουν για Κείνον.
Εγώ είμαι η γιαγιά και με λένε Γιαννούλα και μένουμε στα Πάμφυλα Μυτιλήνης.

Υ.Γ. Συγχώρα με, που σου έκλεψα το χρόνο σου και ασπάζομαι με σεβασμό το χέρι σου. Ένα μεγάλο ευχαριστώ. Να θυμάσαι το εγγονάκι μου στις προσευχές σου. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

Περιοδικό “Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ” Αρ.φύλλου 219, Ιούλιος – Σεπτέμβριος 2013

ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΠΟΥ ΝΗΣΤΕΥΕ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΘΗΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΤΗ ΣΥΜΗ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΑΝΤΑΠΕΞΕΛΘΕΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΦΑΓΗΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΠΑΝΟΡΜΙΤΗΣ ΤΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ ΟΤΙ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ...

Γυρίζω με την σκέψη μου νοσταλγικά κάποια χρόνια πίσω, όταν υπηρετούσα την στρατιωτική μου θητεία στην μακρυνή Σύμη. Το θαυμαστό γεγονός που ακολουθεί, συνέβη το διάστημα που είχα τοποθετηθεί στο Στρατιωτικό Φυλάκιο της Μονής του Πανορμίτη και μου έδειξε ολοζώντανα, την μεγάλη παρρησία που έχει ο Αρχάγγελος της Σύμης στο Θρόνο του Θεού.

Για να κατανοήσει ο αναγνώστης τα ακόλουθα, πρέπει να αναφέρω ότι εκείνον τον καιρό, η Μονή συνδεόταν με την πόλη της Σύμης μέσω του σημερινού δρόμου, ο οποίος τότε κατά το μεγαλύτερο τμήμα του ήταν ακόμα χωματόδρομος και μάλιστα εξαιτίας των χειμερινών βροχοπτώσεων, πολλές φορές γινόταν σχεδόν αδιάβατος. Τα μόνα οχήματα που προσέγγιζαν την περιοχή το χειμώνα, ήταν το αγροτικό που μετέφερε τους εργαζόμενους της Μονής και το στρατιωτικό τζιπ, που μας εφοδίαζε με τρόφιμα. Τα δύο Καταστήματα επίσης του Μοναστηριού που κάλυπταν το καλοκαίρι τις ανάγκες των προσκυνητών, κατά την διάρκεια του χειμώνα παρέμεναν κλειστά. Περιμέναμε μια φορά την εβδομάδα, την τροφοδοσία του Φυλακίου που έστελνε η Μονάδα μας, καθορισμένη ωστόσο σε ποσότητα και είδος.

Πλησίαζε η Μεγάλη Τεσσαρακοστή και συγκεκριμένα κυλούσε η εβδομάδα της Τυρινής. Τις μέρες αυτές, θυμάμαι ότι με απασχολούσε έντονα το θέμα της νηστείας που θα άρχιζε σε λίγο. Το σιτηρέσιο δεν προέβλεπε θαλασσινά (χταπόδια, καλαμάρια, σουπιές κ.τ.λ) για την περίοδο της Σαρακοστής. Βεβαίως τις καθημερινές μέρες τα πράγματα σκεπτόμουν ότι θα ήταν πολύ πιο εύκολα, αφού οι προμήθειες του Φυλακίου σε ζυμαρικά και όσπρια ήταν πλούσιες... Για τα Σαββατοκύριακα όμως πού μπορούσα να φάω κάτι από τα παραπάνω ανύπαρκτα θαλασσινά εδέσματα που επιθυμούσα, δεν εύρισκα καμία λύση, αφού ούτε τρόπο είχα να ψωνίσω από την πόλη, ούτε και χρήματα. Έτσι το "πρόβλημά" μου αυτό, το ανέθεσα στον αρχάγγελο.

Προσωπικά, είχα την μεγάλη ευλογία, να μου επιτρέπει το ημερήσιο στρατιωτικό πρόγραμμα την επίσκεψη στο Μοναστήρι του Αρχαγγέλου και μάλιστα την συμμετοχή μου στις Ιερές Ακολουθίες, τις οποίες τελούσε τα αλησμόνητα εκείνα χρόνια με περισσή κατάνυξη, ο μακαριστός Γέροντας Γαβριήλ.

Ξημέρωνε τό Σάββατο της Τυρινής, κατέφθανε η Κυριακή και ακολουθούσε η Καθαρά Δευτέρα και μαζί της η Νηστεία. Το πρωί του Σαββάτου μόλις άκουσα την καμπάνα του Όρθρου, ξεκίνησα απ' το Φυλάκιο για την Μονή. Ενώ είχα φτάσει βαδίζοντας στη μικρή παραλία που βρίσκεται κάτω από το Εστιατόριο, αντιλήφθηκα κάτι που με καθήλωσε, αφήνοντας με άφωνο. Στο σημείο ακριβώς που έσκαζε το κύμα πάνω στην λεπτή άμμο, δύο μέτρα μόλις μακρυά μου, αντίκρυσα ένα τεράστιο χταπόδι βάρους άνω των δύο κιλών, που όμοιό του δεν ξανάδα από τότε, να παραπαίει εξουθενωμένο. Δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω αυτό που έβλεπαν τα μάτια μου. Διστακτικά έσκυψα και μάζεψα από κάτω το αναπάντεχο εύρημα, σίγουρος πια πως δεν ονειρευόμουν. Το απομάκρυνα απ' την θάλασσα και γεμάτος ευγνωμοσύνη, συνέχισα τον δρόμο μου προς την Μονή.

Μπήκα συγκινημένος στό Ναό και στάθηκα με δέος μπροστά στη Θαυματουργή Εικόνα του Ταξιάρχου. Τον ευχαρίστησα θερμά μέσα απ' την καρδιά μου, που εισάκουσε την προσευχή μου και μου έστειλε αυτό το ιδιαίτερο δώρημα. Μετά την απόλυση του Όρθρου, επέστρεψα βιαστικά ζητώντας μια σακούλα, για το πρακτικό μέρος του πράγματος. Στη συνέχεια πήρα το χταπόδι και το τεμάχισα σε πέντε μερίδια, τα οποία μαγείρεψα τις αντίστοιχες Κυριακές της μεγάλης Τεσσαρακοστής που ακολούθησε.

Αυτό το θαυμαστό γεγονός, εγκαινίασε την πνευματική μου σχέση με τόν Ταξιάρχη Μιχαήλ Πανορμίτη, ο οποίος κατέστη προστάτης και χειραγωγός της μετέπειτα ζωής μου. Ομολογουμένως τά δώρα που μου προσέφερε αργότερα, υπερέβαιναν κατά πολύ σε πνευματική αξία και ωφέλεια, τό θαλασσινό έδεσμα εκείνης της αξέχαστης Σαρακοστής...
ΠΗΓΗ: ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΠΑΝΟΡΜΙΤΗ (ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΕΘΝΟΦΥΛΑΚΑ)

ΠΗΓΗ.....http://thavmatapanormiti.blogspot.gr/2014/05/blog-post_26.html?m=1

ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ, ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΔΥΝΑΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ ΕΝΟΣ ΑΝΔΡΑ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΨΕ ΣΤΟΝ ΤΑΞΙΑΡΧΗ.....

ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ, ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΔΥΝΑΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ ΕΝΟΣ ΑΝΔΡΑ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΨΕ ΣΤΟΝ ΤΑΞΙΑΡΧΗ.....

Λέγομαι Πάντας Τρύφων μενω στους Γαργαλιάνους Μεσσηνίας, οδός.............. και είμαι 23 χρονών. Το επάγγελμα μου είναι υδραυλικός και ασχολούμαι και με τα κτήματα μου.
Από μικρός είχα ένα φοβερό πόνο στη μέση μου που όσο περνούσε ο καιρός γινότανε περισσότερο επώδυνος και ανυπόφορος. Πήγα σε πολλούς γιατρούς και στην Πάτρα και στην Αθήνα καθώς και σε μεγάλα Νοσοκομεία. Όλοι οι γιατροί μου έλεγαν ότι μόνο με εγχείρηση θα είχα κάποιο αποτέλεσμα. Εγώ όμως δεν ήθελα να κάνω εγχείρηση, γιατί άκουγα ότι πολλοί ήταν εκείνοι που έμειναν παράλυτοι από τέτοιου είδους επεμβάσεις.

Στα 21 μου χρόνια γνώρισα την κ.Βασιλική Κεφαλοπούλου, που είχε έρθει στους Γαργαλιάνους και μου είχε μιλήσει για τον Ταξιάρχη και την θαυματουργικότητα του. Εγώ τότε ήμουν πολύ αμαρτωλός, έκανα όλες της αμαρτίες της νιότης και το χειρότερο βλασφημούσα.
Μου είπε πως αν πιστέψω, και παρακαλέσω τον Αρχάγγελο, μετανοήσω και αλλάξω ζωή, ο Ταξιάρχης μπορεί να με κάνει καλά. Μου έδωσε το βιβλίο του Ταξιάρχη να το διαβάσω.

Κάποια μέρα, καθώς τακτοποιούσα τα πράγματα μου στο δωμάτιο, έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο του Ταξιάρχη, που μου είχε η δώσει η κ.Βασιλική. Η ματιά μου έπεσε στην έγχρωμη εικόνα που βρίσκεται στην αρχή, εντυπωσιάστηκα! Χωρίς να το καταλάβω ξεκίνησα το διάβασμα και μάλιστα όρθιος. Δεν μπορούσα να το σταματήσω, κάτι με τραβούσε και αργά το μεσημέρι το τελείωσα, χωρίς αναπνοή.

Αυτό ήταν!
Κάτι άλλαξε μέσα μου. Ένιωσα μια πρωτόγνωρη ευδιαθεσία, μια επιθυμία σφοδρη να προσευχηθώ. Γονάτισα εκεί που βρισκόμουν και άφησα την ψυχή μου να μιλήσει με το Θεό. Ύστερα από πολύ ώρα σηκώθηκα και ένιωθα ψυχικά θαυμάσια, υπέροχα. Θυμήθηκα τότε την κ.Βασιλική και αποφάσισα να την συναντήσω στην Αθήνα και να της ζητήσω να με βοηθήσει να γνωρίσω από κοντά τον Ταξιάρχη, να τον παρακαλέσω για την υγεία μου. Πριν όμως ξεκινήσω, πήγα στην εκκλησία και εξομολογήθηκα για πρωτη φορά.

Όταν έφτασα στην Αθήνα ξαφνικά μου ήρθε η ιδεα να πάω στο Νοσοκομείο ΚΑΤ. Εκεί οι γιατροί του τμήματος κ.Αρβανίτη μου βρήκαν κοντίτερο το αριστερό μου πόδι, ένα σπόνδυλο ατροφικό και τα νεύρα πίσω στη μέση μου να έχουν σμίξει. Το μόνο φάρμακο μου είπαν είναι το μαχαίρι, τίποτε άλλο, και αυτό με επιφύλαξη, γιατί η ζημιά είναι μεγάλη πίσω στη σπονδυλική σου στήλη.

“Θα το σκεφτώ” τους είπα και έφυγα.

Πήγα στο σπίτι της κ.Βασιλικής και εκεί της τα είπα όλα.
Πιστεύεις;, με ρώτησε. Δεν απάντησα. Είχα ακόμα τις κάποιες αμφιβολίες μου.
Αν δεν πιστέψεις με την ψυχή και την καρδιά, θαύμα δεν γίνεται. Το θαύμα είναι παιδί της πίστης.
- Βοήθησε με, βοήθησε με κ.Βασιλική. Είμαι ακόμα αδύναμος, τα έχω χαμένα!
Έλα ο θεός είναι μεγάλος θα δεις και ο Αρχάγγελος του θαυμαστός και έχει μεγάλη μεσιτεία προς τον κύριο, όλα θα πάνε καλά, αρκείνα πιστέψεις στην αγάπη Του.
Πιστευω, πιστεύω! Φώναξα με όλη τη δύναμη της ψυχής μου. Ταξιάρχη μου συγχώρεσε με, βοήθησε με, προστάτεψε με.

Η κ.βασιλική κατέβασε από το εικονοστάσι της μια μεγάλη εικόνα του Ταξιάρχη και μου την έδωσε να προσκυνήσω. Γονάτισα, την πήρα στην αγκαλιά μου, την ασπάστηκα με πολύ πίστη κι ελπίδα. Από το εικονοστάσι πήρε η κ.Βασιλική ένα κουτάκι, που μέσα υπήρχαν δύο μπουκαλάκια. Στο ένα είχε λαδάκι και στο άλλο αγίασμα. Ανασήκωσα το πουκάμισο μου και εκείνη μου άλειψε τη μέση μου με το λαδάκι του Ταξιάρχη.
Αμέσως ένιωσα να ναρκώνεται το σημείο αυτό της μέσης μου και δεν αισθανόμουν απολύτως τίποτα! Κάθησα λίγες μέρες ακόμα στην Αθήνα και η κ.Βασιλική μου άλοιφε το σημείο αυτό της μέσης μου με το λαδάκι του Αγίου.

Η μέση μου δεν με πονούσε πια. Ξέρετε πάτερ πριν από το θαυμαστό αυτό γεγονός υπέφερα πάρα πολύ. Δεν μπορούσα να δουλέψω, να καθίσω σε κάθισμα, να κοιμηθώ ακόμα. Ο ύπνος μου ήταν σωστο μαρτύριο, ήμουν δυστυχισμένος.

Ήθελα τώρα να ρθω στον προστάτη μου Άγιο να τον προσκυνήσω και να τον ευχαριστήσω. Πρώτα όμως ήθελα να με δουν και πάλι οι γιατροί του ΚΑΤ και μάλιστα ο διευθυντής του τμήματος κ.Αρβανίτης. Μου είπε να βγάλω πάλι ακτινογραφίες και αφού τις είδε άρχισε να με εξετάζει πολύ ώρα και έπειτα μου είπε να κάνω εξετάσεις ούρων και αίματος. Ήτανε πεντακάθαρες. Δεν είναι ανάγκη να σας πω τι έγινε στο Νοσοκομείο. Οι γιατροί δεν πίστευαν στα μάτια τους και έγω έφυγα με περισσότερο χαλυβδωμένη την πίστη μου και ευτυχισμένος. Μια για την υγειά μου και μια γιατί βρήκα τον προστάτη Άγιο που θα με οδηγεί στον δρόμο του Θεού και θα με προστατεύει.

'Ετσι πάτερ μου, ήρθα εδώ να καθήσω 15 μέρες κοντά στον Προστάτη μου και να τον ευχαριστήσω. Και ξέρετε;
Μόλις αντίκρυσα την ανάγλυφη θαυμαστή εικόνα του και καθώς ετοιμαζόμουν να τον προσκυνήσω, μου χαμογέλασε με ένα ουράνιο χαμόγελο και με γέμισε τόση ευτυχία και κουράγιο, που θα θυμάμαι για πάντα αυτή τη σκηνή, για να παίρνω δύναμη και αντοχή στις δύσκολες και αναπάντεχες στιγμές της ζωής μου.

Πρωτοπρεσβυτέρου Ευστρατίου Δήσσου, ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ, τόμος Ε`

O ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ, ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΚΑΡΔΙΑΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ, ΠΟΥ ΕΖΗΣΕ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΣΤΗΝ ΟΛΟΣΩΜΗ ΕΙΚΟΝΑ.

O ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ, ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΚΑΡΔΙΑΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ, ΠΟΥ ΕΖΗΣΕ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΣΤΗΝ ΟΛΟΣΩΜΗ ΕΙΚΟΝΑ.

Ονομάζομαι Μαρία Συνοδινού-Τσουκαλοχωρίτη και είμαι από το Μεσαγρό Γέρας της Μυτιλήνης.
Με αυτή την επιστολή μου θα ήθελα να σας καταθέσω το θαύμα που έζησα στις 29 Ιουλίου το 2012 στην αυλή του Ναού του Ταξιάρχη, στον Μανταμάδο.

Από το 1998 άρχισα να έχω ταχυκαρδίες που με ταλαιπωρούσαν για 14 και πάνω χρόνια. Κάθε λίγο και λιγάκι βρισκόμουν στο Νοσοκομείο του νησιού μας ή στα ιατρεία των καρδιολόγων γιατρών της πόλης της Μυτιλήνης. Η διάγνωση; Πάντα η ίδια: “Δεν βλέπουμε τίποτα το παράξενο, υπάρχει μια υγιής λειτουργική καρδιά”!

Στις 2 Σεπτεμβρίου του 2009 είχα μια μεγάλη κρίση. Ένιωσα ένα πολύ έντονο πόνο στο στήθος με ταχυκαρδία και έκανα εμετό. Στο τέλος έχασα τις αισθήσεις μου! Όταν σταματούσε η ταχυκαρδία, όλα πήγαιναν φυσολογικά, έτσι και έγινε τότε, όταν συνήλθα.

Τότε βλέποντας ότι δεν έχω βοήθεια από τους γιατρούς, άρχισα τις προσευχές μου και στήριξα τις ελπίδες μου στη μεσιτεία του Μεγαλόχαρου Ταξιάρχη μας. Τον παρακαλούσα να με βοηθήσει, προπάντων να μην έχω αυτούς τους φοβερούς πόνους στο στήθος όταν άρχιζε η ταχυκαρδία. Άρχισα να διαβάζω κάθε βράδυ την παράκληση του και ότι αφορούσε τον Αρχάγγελο.

Στα μέσα Οκτώβρίου του 2011, μεσημέρι, παρουσίασα πάλι έντονη ταχυκαρδία και ένιωσα πόνο αφόρητο. Πρόλαβα και φώναξα την αδελφή μου που ήταν στο διπλανό σπίτι. Ευτυχώς, δίπλα από την αδελφή μου, στο σπίτι της γειτόνισσας μας, ήταν ο αγροτικός γιατρός του χωριού μας, ο κ.Χορμούτης Γιάννης. Η αδελφή μου τον φώναξε και ήρθε αμέσως και μου έβαλε στο δάκτυλο μου ένα μικρό μηχάνημα που έδειξε 198 παλμούς! Μου έδωσε κάτι χάπια και μου είπε να πάω στην Αθήνα το γρηγορότερο.

Κλείνω ραντεβού στο ΥΓΕΙΑ με καρδιολόγο τον κ.Σπάργα Κωνσταντίνο. Συζητώντας μαζί του, μου είπε ότι πρέπει να υποβληθώ σε εγχείρηση οπωσδήποτε, γιατί οδηγούμε σε καρδιακή ανεπάρκεια. Όμως υπήρχε κάτι επικίνδυνο. Αν η εστία της ταχυκαρδίας είναι σε σημείο που δεν πρέπει, ίσως χρειαστεί βηματοδότης και αυτό τον ανησυχούσε εξαιτίας της ηλικίας μου – είμαι 37 χρόνων – και δεν ήθελε από τόσο νωρίς να βρεθώ με βηματοδότη. Με συστήνει στον κ.Αποστολόπουλο Θεόδωρο, καρδιολόγο ηλεκτροφυσιολόγο του ΥΓΕΙΑ, που ήταν και ο κατάλληλος για το πρόβλημα μου. Εκείνος μου κλείνει αμέσως χειρουργείο.

Με τοπική αναισθησία στα πόδια μου ξεκίνησε η διαδικασία, ώσπου κάποια στιγμή ακούω να λέει ο βοηθός στον γιατρό:
- Αυτή δεν είναι καρδιά, είναι κουβάρι. Και ο γιατρός του απαντά
- Γιώργο ξεκίνα όλα θα πάνε καλά, δεν γίνεται να φύγει με αυτή την καρδιά.

Κατάλαβα δεν γλιτώνω τον βηματοδότη.
- Γιατρέ του λέω τι συμβαίνει;
- Μαράκι, λίγη υπομονή, μου απαντάει.

Τότε μ`όλη μου την πίστη και την δύναμη την ψυχής μου άρχισα να μουρμουρίζω: “ΕΧΩΝ ΣΕ ΠΡΟΣΤΑΤΗΝ ΚΑΙ ΒΟΗΘΟΝ, ΦΥΛΑΚΑ ΚΑΙ ΡΥΣΤΗΝ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ ΤΗΣ ΤΑΠΕΙΝΗΣ, ΜΙΧΑΗΛ ΠΡΩΤΑΡΧΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑ ΤΑΞΙΑΡΧΑ ΕΝ ΩΡΑ ΤΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΣΥ ΜΟΙ ΒΟΗΘΗΣΟΝ”
Το έψαλλα συνέχεια και συνέχεια. Τέσσερις ώρες κράτησε η επέμβαση αυτή και στο τέλος δεν χρειάστηκε ούτε βηματοδότης!

Έτσι την επόμενη γύρισα στο σπίτι μας και μαζί με την οικογένεια μου στο σπίτι του Ταξιάρχη στον Ιερό Ναό του, στον Μανταμάδο.

Μπαίνοντας στην αυλή ξέσπασα σε λυγμούς και μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου έβγαινε συνεχώς το “ευχαριστώ – ευχαριστώ”. Μπροστά στην εξωτερική εικόνα του σταμάτησα. Σήκωσα τα μάτια μου και βλέπω..........
Ω Θεέ μου!!!
Να απλώνει το χέρι του και να μ`ακουμπά στο κεφάλι! Το φίλησα και το ξαναφίλησα! Δεν αντέδρασα παράξενα, δεν φώναξα, δεν παραλήρησα! Βρισκόμουν σε κατάσταση που τα θεωρούσα ότι όλα γίνονται μέσα σε ένα φιλικό γεμάτο εμπιστοσύνη κλίμα. Δεχόμουν την ευλογία έτσι, που λες και την περίμενα φυσιολογικά. Όταν αργότερα τα σκεπτόμουν, με έπιανε ρίγος!

Μπήκαμε στο εσωτερικό του Ναού – εγώ γονατιστή – και κατευθυνθήκαμε προς την ανάγλυφη εικόνα του.
Σηκώθηκα να τον ασπαστώ και τα μάγουλα του ήταν κατακόκκινα, ένα δε χαμόγελο θείο έλουζε όλο του το πρόσωπο. Θεέ μου, τι στιγμές, αλήθεια, είναι αυτές στη ζωή μας!

Μετά από ώρα βγήκαμε έξω στην αυλή με τον άνδρα μου και τα παιδιά μου. Συνειδητοποίησα ότι έβλεπα εγώ διαφορέτικα την εξωτερική εικόνα από τους άλλους! Δεν θα ξεχάσω την εμπειρία μου αυτής της προσκύνησης. Έταξα, όσο θα ζω, αυτήν την ημέρα, 29 Ιουλίου, να είμαι πάντοτε στο Ναό του του Προστάτη μου, για να του απευθύνω ευγνωμοσύνη και λατρεία μέσα απ`την καρδιά μου.

Με σεβασμό
Μαρία Συνοδινού-Τσουκαλοχωρίτη, Μεσαγρός Λέσβου

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ – ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2015, Ενοριακού Ναού Παμεγίστων Ταξιαρχών Μανταμάδου Λέσβου

ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ, ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΗ ΜΕ ΟΓΚΟ ΣΤΟ ΣΥΚΩΤΙ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ...

ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ, ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΗ ΜΕ ΟΓΚΟ ΣΤΟ ΣΥΚΩΤΙ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ...

Σας γράφω από την μακρινή Αυστραλία, όλο χαρά και με πολύ ευγνωμοσύνη προς τον Ταξιάρχη μας, για να σας πω πως έκανε καλά το παιδί μου, τον Πέτρο,παντρεμένος με δυο μικρά παιδάκια σαν αγγελούδια, από την φοβερή και επάρατη αρρώστια του.

Πάει καιρός που είχε ενοχλήσεις και πόνους στο στομάχι του. Όχι όμως δυνατούς. Αυτό τον ησύχαζε και έλεγε, « ε, θά'μαι κρυωμένος, θα μου περάσουν».
Οι πόνοι όμως δεν περνούσαν και σιγά-σιγά δυνάμωναν. Πήγε στους γιατρούς και έκανε αρκετές εξετάσεις. Στο τέλος οι γιατροί βεβαιώθηκαν ότι το συκώτι του ήταν «πειραγμένο». Ένας μεγάλος όγκος βρισκόταν στην κορυφή του συκωτιού του.
Παγώσαμε! Νέος, παντρεμένος με δυο παιδάκια. Τι συμφορά!
Οι γιατροί του έκαναν πολλές και διεξοδικές εξετάσεις για να αποφασίσουν τελικά την αγωγή που θα του χορηγούσαν.

Η ζωή μας έγινε κόλαση. Ξημέρωνε και βράδιαζε με προσευχή στο Θεό και στον Προστάτη μας Ταξιάρχη. Ψάλλαμε την παράκληση του και τάζαμε να γίνει καλά και να έρθει με την οικογένειά του να Τον προσκυνήσουν στο Μανταμάδο.
Η καρδιά μας γαλήνευε, μόνο όταν μπροστά στην εικόνα Του προσευχόμασταν με δάκρυα.
Οι μέρες περνούσαν και οι γιατροί ήταν μπερδεμένοι, δεν μπορούσαν να μας πουν κάτι το σίγουρο. Την μια θέλανε να τον κάνουν εγχείρηση και την άλλη έλεγαν ότι είναι κρίμα να τον τυρανήσουν άδικα. Καλύτερα, έλεγαν να μείνει έτσι. Σταμάτησαν και τις εξετάσεις και ο γιος μου ήρθε στο σπίτι. Πήγαινε κάθε τόσο και του γίνοταν μια θεραπεία.Μετά από τρεις μήνες θα του έκαναν νέες εξετάσεις και σύμφωνα με τα αποτελέσματα αυτών των νέων εξετάσεων θα απεφάσιζαν πως θα ήταν στη συνέχεια η θεραπεία του. Θα του έκαναν ή όχι εγχείρηση, ή θα του συνέχιζαν την θεραπεία.

Το παιδί μου, ο Πέτρος, δεν είχε χάσει το θάρρος του , πίστευε ότι ο Προστάτης του, ο Ταξιάρχης δεν θα τον άφηνε απροστάτευτο. Προσευχόταν, έπαιρνε θάρρος και έδινε και σε μας! Οι ενοχλήσεις στο στομάχι σιγά-σιγά υποχωρούσαν. Αναθαρρήσαμε και οι ελπίδες επισκέφθηκαν και πάλι τις καρδιές μας.

Πέρασαν οι τρεις μήνες και ο Πέτρος πήγε πάλι στους γιατρούς για νέες εξετάσεις.
Ω Μεγαλόχαρε! Μεγάλη σου η δύναμη,Ουράνια η χάρη σου, δυνατή η προστασία Σου. Οι εξετάσεις δεν έδειχναν τίποτα!! Το κακό είχε χαθεί. Ο Πέτρος ήταν εντελώς καλά. Οι γιατροί δεν μπορούσαν να το εξηγήσουν. «Και καλοήθης να ήταν», έλεγαν, «πάλι θα έπρεπε να φύγει μόνο με εγχείρηση».
Ο Πέτρος επανέλαβε τις εξετάσεις , σε άλλον ,πολύ καλό γιατρό. Και εκείνος μας είπε ότι δεν βλέπει απολύτως τίποτα, είναι όλα καθαρά.

Ο Ταξιάρχης , πάτερ μου, ο Ταξιάρχης λυπήθηκε αυτόν , την γυναίκα και τα παιδιά του. Και με το θαυματουργό του ξίφος καθάρισε ό,τι κακό υπήρχε.
Τον ευχαριστούμε ,τον λατρεύουμε και τον παρακαλούμε να προστατεύει κάθε πονεμένο και άρρωστο στον κόσμο.
Σας φιλούμε το χέρι, με αγάπη, σεβασμό και εκτίμηση.

Μελβούρνη 16 Σεπτεμβρίου 2008
Κωστούλα Πανούτσου

Περιοδικό “Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ” , Έτος 36ον, Αρ. φύλλου 206, Ιανουάριος-Μάρτιος 2009